Γράφει ο Πασχάλης Χριστοδούλου*
“Αν η θνήσκουσα αριστεροδεξιά Αθηνοκρατία αφεθεί όπως έχει, τότε, στο σταχτή λόγω των καμμένων Νομό, πέραν της προσφυγοκτονίας, της πτηνοκτονίας και της ερπετοκτονίας, ένα δάσος ανεμογεννητριών θα αντικαταστήσει το άδεντρο δάσος της Δαδιάς. Με την πιο εκτεταμένη εκεί Ευρωπαϊκή πυρκαγιά του 2023, να παραπέμπει σε αμέλεια μετά εμπρησμού.”
“Οι ιδέες που ακολουθούν δεν έχουν σχέση ούτε με το ιωβηλαίο της Τρίτης Σεπτεμβρίου και του εκφυλισμένου εγχειρήματος του ΠΑΣΟΚ ούτε με εκείνο της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας μετά των δεξιών ή αριστερών μορφωμάτων της μεταπολίτευσης. Άρα ούτε με την προϊούσα σήψη των οικονομικών, περιφερειακών και αναπτυξιακών θεσμών και του λόγου. Αν δε οι ιδέες αυτές έχουν κάποια αναφορά, αυτή αφορά την επί πολλά έτη προσδοκώμενη Τέταρτη Δημοκρατία. Ο λόγος για το νέο ιωβηλαίο και το σωτήριο έτος 2074. Με τον Έβρο, γεωοικονομικό σημαιοφόρο της χώρας, αλλά και της Βαλκανικής, του Ευξείνου και της ευρύτερης Ευρωπαϊκής Ηπείρου.”
Π. Χ.
Μιλώ όχι για μια αλλά δύο επιστροφές. Εννοείται δημιουργικές, όπως άλλωστε επισημαίνει η Διακήρυξη της αλήστου μνήμης Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης.
Η πρώτη δημιουργική επιστροφή αφορά την πρότασή μας του 2007, για την εκσκαφή θαλάσσιας Θρακικής Διώρυγας, Αλεξανδρούπολης Μπουργκάς, με βάση τα της γνωστής επί Ρωμαιοκρατίας εφαρμοσθείσας πλοϊμότητας του Έβρου ποταμού, μετά της ομώνυμης εισβολής στα χρόνια του Τραϊανού.
Ο λόγος για τις πολεοδομήσεις, τόσο της παρεγνατίας πόλης της Τραϊανούπολης, όσο και των παρόχθιων πόλεων λιμένων, όπως είναι η πλησίον του Διδυμότειχου Πλωτινούπολη, η Αγία Πέτρα, κατά τον αείμνηστο αρχαιολόγο Μπακαλάκη, καθώς και η Αδριανούπολη, η πρώην Ουσκουδάμα.
Η δεύτερη επιστροφή στην ιστορία αφορά το Διδυμότειχο. Τη διατελέσασα δις, κατά το μακραίωνα βίο της, αυτοκρατορική ιστορική πρωτεύουσα. Τόσο κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, όσο και κατά τους Οθωμανικούς.
Μια περίπτωση που οφείλει να λάβει υπόψιν της επίσης το δίπολο “Διδυμότειχο-Πλωτινούπολη”.
Τη γενέθλια πόλη του Ιωάννη Βατάτζη, του κατοπινού Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος, του ιδρυτή της Αυτοκρατορίας της Νικαίας αλλά και ουσιαστικού ανακτητή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μετά τη Φραγκοκρατία.
Αυτό είναι το Διδυμότειχο. Η μητέρα πόλη των πολιτισμών, η γέννηση της οποίας παραπέμπει στους νεολιθικούς χρόνους. Η πολυπληθέστερη προ διακοσίων ετών Θρακική πόλη, που με τη σημερινή κατάληξη-πολιτογράφηση καταγράφεται στις απογραφές ως κωμόπολη.
Αυτός θα είναι ο αναπτυξιακός πυρήνας της Νέας Πόλης. Μια παγκόσμια μεγαλούπολη, το Τριδυμότειχο, μήκους πενήντα και πλέον χιλιομέτρων. Εδώ θεμελιώνεται η οικοδόμηση της Νέας Κωνσταντινούπολης. Το αντίπαλο δέος της Πόλης των δεκαπέντε και εκατομμυρίων κατοίκων.
Απέναντι στην υφισταμένη χωροταξική διάρθρωση του Νομού Έβρου, η νέα ελλαδική πόλη, συνιστώντας ένα τρίπολο πόλεων, μια Νέα Πόλη Πόλεων, θα περιλαμβάνει τη νέα πολεοδομική έκταση, από το Σουφλί και το Διδυμότειχο έως την Νέα Ορεστιάδα.
Ένα νέο μητροπολιτικό συγκρότημα, ως προϊόν πολύμορφης συνένωσης των τριών υπαρκτών πόλεων του σημερινού Νομού, ο οποίος μπορεί να μετεξελιχθεί πληθυσμιακά σε Θρακική Αττική.
Αυτή είναι μια ιδέα γεωοικονομικής παλιγγενεσίας. Αυτό σημαίνει Θρακοσύνη. Ένα μοντέρνο πολεοδομικό αρχιτεκτόνημα και δίπλα η διασχίζουσα το Νομό οδική και ηλεκτροσιδηροδρομική Εγνατία, όσο και η όμορη προς τον ποταμό ομώνυμη θαλάσσια διώρυγα, και παραδίπλα τους, η από το 1996 πρότασή μας για τον παραγωγικό αγροτοκτηνοτροφικό παράδεισο στο Νομό και τη βιολογική γαστρονομία. Όπως και η αποδεκτή, ήδη από το 1988 και το Παγκόσμιο Πανθρακικό Συνέδριο ιδέα μας, για την εκκλησία της Παναγίας Κοσμοσώτειρας στις Φέρες, ως Παναγίας των Θρακών.
Ανάλογα θα αναμένονται στο Βουλγαρικό τμήμα, στη Βόρεια δηλαδή Θράκη, μέχρι την εκβολή της νέας διώρυγας στον Εύξεινο, στο ύψος του Μπουργκάς.
Την αναγεννητική απάντηση στο από ετών ανενεργό σιδηροδρομικό δίκτυο του Νομού Έβρου, θα συναντά κανείς τα ηλεκτροσδηροδρομικά, όσο και τα οδικά Δαρδανέλια, Αλεξανδρούπολης Μπουργκάς. Με τη σημερινή πρωτεύουσα του Έβρου να πάψει να μιμείται την τοξική Αθηναϊκή ομόλογο, αναπαραγόμενη ως άλλη μια Ελλαδική κλεπτόπολη. Φορέας ανήθικης γεωοικονομίας, απέναντι στην χειμαζόμενη από δεκαετιών ενδοχώρα.
Υστερόγραφο
Πολλές νέες πόλεις που οικοδομήθηκαν στην εναπομείνασα, μετά από τη Μικρασιατική και τη Θρακική καταστροφή, Ελλάδα, πήραν το όνομα, από τις μητέρες πόλεις. Απλά το συμπλήρωσαν με το πρόθεμα “Νέα”. Από την Ορεστιάδα και τη Σμύρνη, μέχρι τα Μουδανιά και τη Μενεμένη. Και τόσες άλλες, ων ουκ έστιν αριθμός.
Μια μητέρα πόλη όμως, δεν έδωσε το όνομά της. Δεν υπήρξε δηλαδή Νέα Κωνσταντινούπολη. Ναι μεν η Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε ως η Νέα Ρώμη, στην περίοπτη θέση που έκτοτε κατέχει έως σήμερα, μετά των τόσο πολλών εκατομμυρίων κατοίκων, όμως και ο Ελληνισμός δεν βρήκε ποτέ τη διάδοχό της.
Ίσως η Νέα Κωνσταντινούπολη να περίμενε και να περιμένει για πολύ ακόμη έως ότου κτισθεί δίπλα στη Θρακική Διώρυγα. Αυτές οι δύο είναι οι τοπικές μας ουτοπίες.
Αν η γέννηση της Αλεξανδρούπολης οφείλεται στην πολιτική Γεωοικονομία, η πόλη των τριών πόλεων, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου -όπως ονομάζεται και η ομώνυμη Μητρόπολη- με επίσημο όνομα το Νέα Κωνσταντινούπολη, θα έχει να κάνει με την ιδέα της Γεωοικονομικής παλιγγενεσίας. Την ιδέα μιας ηθικής πολιτικής γεωοικονομίας.
Η Νέα Πόλη, στα όρια της τοπικής Μητρόπολης της Εκκλησίας θα είναι μια Νέα Εκκλησία του Δήμου. Μια Νέα Πόλη και Νέα Μητρόπολη της χώρας.
Θράκη 3 Σεπτεμβρίου 2024
*Πρώην Δήμαρχος Σουφλίου
