ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΠΡΟΣΦΕΥΓΟΝΤΕΣ

“Η κόλλα χαρτί με την προσφυγή, είναι η ίδια με την κόλλα χαρτί που θα τυλίξουμε τον Ερντογάν”

Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

xrkipouros@gmail.com     pashalsf@gmail.com

Οι πολίτες του Αιγαίου και της Θράκης, αλλά και των άλλων ιστορικών περιφερειών της χώρας, μπορούν να συνυπογράψουν την προσφυγή προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το {Ε.Δ.Δ.Α.}, κατά της Τουρκίας, σύμφωνα και με τις γραπτές οδηγίες του, βλ. https://www.echr.coe.int. Δηλαδή χωρίς την ανάγκη ανάθεσης της υπόθεσης σε δικηγόρο. Αν τώρα ένας δικηγορικός σύλλογος, όπως της Αθήνας ή άλλης πόλης θελήσει να συνδράμει δια των μελών του δωρεάν, τότε καλώς να ορίσει. 

Σκοπός της προσφυγής στο Ε.Δ.Δ.Α. είναι τα ασφαλιστικά μέτρα, {1} για να διακοπούν προσωρινά οι καθόλα παράνομες, απολύτως επικίνδυνες και πλειστάκις διατεταγμένες από τον ίδιο τον Υψηλό Διακινητή, ήπιες εισβολές μεταναστών και προσφύγων. Και όλα αυτά, λίγο πριν από την κατάθεση αγωγών των προσφευγόντων.

Το συγκεκριμένο Δικαστήριο επί λέξει αναφέρει, ότι “δεν θα προβεί σε καμιά ενέργεια εκ μέρους μας  έναντι των αρχών κατά των οποίων υποβάλουμε της καταγγελία, και ότι σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις μπορεί να ζητήσει από τις Τουρκικές αρχές να λάβουν ορισμένα μέτρα ή να μη προβούν σε ενέργειες μέχρις ότου έχει την ευκαιρία, όπως σημειώνει, να εξετάσει την υπόθεση, και ότι αυτό ισχύει για τις περιπτώσεις όπου οι προσφεύγοντες αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο σοβαρών σωματικών βλαβών”. {2}

Και επίσης ότι “μπορούμε να ζητήσουμε προσωρινά μέτρα, αλλά μόνο εάν είμαστε σε άμεσο κίνδυνο ή υπάρχει σοβαρή απειλή για την υγεία μας “. {3} Όπως π.χ. τώρα, επί κορωνοϊού, που παραπέμπει στο ουδέν κακόν αμιγές καλού κλπ. Και επίσης ότι “εάν είμαστε υπήκοοι ενός συμβαλλόμενου Κράτους διαφορετικού από το εγκαλούμενο Κράτος, η Κυβέρνηση αυτού του τρίτου Κράτους θα κληθεί να λάβει μέρος στη διαδικασία (άρθρα 36 παρ. 1 της Σύμβασης και 44 του Κανονισμού). Και ότι θα ενημερωθούμε σχετικά με την απάντηση της Κυβέρνησης της χώρας μας “.{4} Δηλαδή ότι και η επίσημη Ελλάδα θα οφείλει να εμπλακεί και να λάβει θέση.

Με δεδομένα λοιπόν αυτά, και επίσης τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Δικηγορικού Συλλόγου της Σμύρνης, περί της διάχυσης του κορωνοϊού, μεταξύ των προσφύγων στην ίδια αυτή πόλη,  έχοντας ως μοναδική θεραπεία τα αντιπυρετικά, αλλά και με δεδομένο ότι τα κινέζικα μπαλαμούτια με τους εκεί νεκρούς ωχριούν απέναντι στα τουρκικά και τα Turkish Statistics, γίνεται αντιληπτό, κάτι που ήδη είναι ευρέως γνωστό στη βαρύτατα πληγείσα Ευρώπη, με τα δεκάδες χιλιάδες θύματα του νέου ιού. Και ότι η διατεταγμένη διακίνηση προσφύγων προς την θαλάσσια αλλά και τη χερσαία χώρα, εγκυμονεί όχι μόνο μεγάλους και σοβαρούς κινδύνους  για την υγεία των Ελλήνων όπως επίσης και των υπολοίπων Ευρωπαίων, αλλά και των εν τη Ελλάδι δομών διαμενόντων προσφύγων και των μεταναστών, όπου ναι μεν έως τώρα είχαν διαπιστωθεί μεμονωμένα περιστατικά, με τον κίνδυνο όμως να καιροφυλακτεί ώστε να υπάρξουν επιπλέον Κρανιδίου τόποι.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν προσέφευγαν από κοινού με εμάς τους Έλληνες προσφεύγοντες, οι ευρισκόμενοι στις όποιες δομές της νησιωτικής και της ηπειρωτικής χώρας, πρόσφυγες και μετανάστες, που θα κάνουν έτσι αυτό το μεγάλο πολιτικό, ηθικό και δημοκρατικό βήμα. Το ίδιο και οι αναμένοντες, στα μικρασιατικά παράλια, το πέρασμα στην Ελλάδα. Αυτά τα υποψήφια θύματα νέων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που κατά συρροή διέπραξε και διαπράττει η Τουρκία.

Εν κατακλείδι, όσο πιο γρήγορα μετατραπεί η αρχική συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, διαμέσου κατασκευής hotsports επί του τουρκικού εδάφους, από το Παζάρ Κουλέ έως την Ιωνία, με όλα τα συμπαρομαρτούντα, από την Ύπατη Αρμοστεία, τη FRONTEX, τη EUROPOL, έως φυσικά την Υγειονομική Υπηρεσία, κλπ., τόσο πιο σύντομα πρόκειται να αρχίσει να λύνεται το προσφυγικό.

Γιατί τότε μόνο δεν θα υπάρχουν πνιγμοί και καταποντισμοί, με τον ίδιο ηθικό αυτουργό, τον καταγγελλόμενο Υψηλό Διακινητή Ταγίπ Ερντογάν, με πρώτο στην τραγικότητα θύμα, το τρίχρονο κουρδόπουλο Αϊλάν, από το μαρτυρικό Κομπάνι, που το έπνιξαν  στα ανοιχτά της Αλικαρνασσού. Και που αντί για το Τουρκικό κράτος παρέπεμψαν σε δίκη τον πατέρα του παιδιού. Στο Κομπάνι παρεμπιπτόντως, όπου στην αρχή έστειλαν τον ISIS να το πολιορκήσει, αργότερα εισέβαλαν τα γνωστά μεχμετζίκ, και σήμερα δηλητηριάζουν τα νερά της κουρδικής χώρας, ώστε να εξαπλωθεί ταχύτερα και ευχερέστερα ο κορωνοϊός.

Για ποια υπεράσπιση των προσφύγων λοιπόν διατείνεται ο επικεφαλής τους, όιαν την ίδια  στιγμή παραβιάζει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, από την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης, μέχρι το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης. Ιδού λοιπόν το ερώτημα προς τους εκ της πολιτικής πλείστους όσους ημεδαπούς συγχέουν την τουρκολογία με την τουρκολαγνεία και προς τους εκ της ακαδημαϊκής κοινότητας αρκετούς που κάνουν τα ίδια.

Όσον αφορά τώρα την Ε. Ε., αυτή πέραν από την ηθική και πολιτική της υποχρέωση να είναι δια των θεσμικών της εκπροσώπων παρούσα ως μάρτυς ενώπιον του Ε.Δ.Δ.Α., όπως άλλωστε παρέστη πρόσφατα στις Καστανιές, η ίδια, στα πλαίσια μιας έμπρακτης αυτοκριτικής, οφείλει να απαιτήσει την τουρκική συμμόρφωση για την άμεση διακοπή κάθε προσφυγικής, μεταναστευτικής και κορωνοϊκής ροής. Αν δεν το πράξει, ας αλλάξει όνομα. Αντί της Ευρώπης, ας ονομασθεί Στενώπη.

Τέλος, καλές και άριστες είναι οι άμυνες στο Αιγαίο και στον Έβρο. Ναι μεν τις σεβόμαστε, όσο και τα επιτυχή αμυντικά δείγματα γραφής τους, όμως χρειάζεται και μια γάτα. Εν προκειμένω, η Πολιτική. Η, κατά τον Δημόκριτο, πιο σπουδαία τέχνη, που όμως λείπει από τη μητέρα της χώρα, από δεκαετιών. Και που αν επιστρέψει, αυτό θα γίνει μόνο από τα κάτω. Όπως π.χ. με το “είμαστε όλοι προσφεύγοντες” και με το ότι “η κόλλα χαρτί με την προσφυγή, είναι η ίδια με την κόλλα χαρτί που θα τυλίξουμε τον Ερντογάν”. Σίγουρα θα υπάρχουν πάμπολλα τέτοια παραδείγματα.

ΕΙΚΟΝΑ: Η σωρός του μικρού Άιλαν.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: {1},βλ. Internet, Λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Τουρκίας,  κείμενο  των  δύο  συγγραφέων, 19 Απριλίου 2020.

{2},βλ. Ε.Δ.Δ.Α, Η προσφυγή σας στο Ε.Δ.Δ.Α., σελίδα 12.

{3},βλ. Ε.Δ.Δ.Α., Η προσφυγή σας στο Ε.Δ.Δ.Α.  σελίδα 10. 

{4},βλ. υπαριθμ, 9 , Ε.Δ.Δ.Α. Πληροφορίες για τους προσφεύγοντες, 20/ 05/2019, επίσης βλ. Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρ. 36, παρ.1, της Σύμβασης και 44 του Κανονισμού.

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου, {1993-2000}, ο δε δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου,

{1994-1998}.

Θράκη 21 Απριλίου 2020

ΛΗΨΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Εάν η ρήση “τα πάντα ρει” ισχύει, που ισχύει, η Ελλάδα  μπορεί. Αντί να

παραδίδει λευκή κόλλα στην Τουρκία, να την τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί.

Δήλωση των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

Ήταν εύκολο για εμάς να συνδεθούμε με το νήμα της ιστορίας και από τη μόλυνση με αφθώδη πυρετό στον Έβρο, από την Τουρκία, το καλοκαίρι του 1996, να περάσουμε στην πρόβλεψη κατά την άνοιξη του 2020, ότι η σημερινή συνέχεια θα βρίσκεται σε μια “επαυξημένη και βελτιωμένη” ήπια εισβολή. Αυτή τη φορά διαμέσου του κορωνοϊού. Και ότι η πρότασή μας για τη δημιουργία αντιδουλεμπορικού και αντιμολυσματικού αναχώματος, γίνεται πάλι εκ των πραγμάτων επίκαιρη.

Τα δημοσιοποιήσαμε αυτά από τις πρώτες ημέρες της εντεταλμένης διακίνησης, από τον Υψηλό Διακινητή προσφύγων και μεταναστών με την άφιξη και την παρουσία τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα, και με εξαγγελθέντα σκοπό τη μαζική, ήπια μεν, εισβολή δε. Η οποία αποκρούστηκε, και μπράβο στην ένστολη και κοινωνική Ελλάδα του Έβρου, που το επέτυχαν.

Είδαμε βέβαια στη συνέχεια δημοσιεύματα από τρεις τουλάχιστον διαφορετικές επίσημες πολιτικές και κυβερνητικές πηγές, να υιοθετούν τα περί των επικείμενων αποσταθεροποιητικών κινήσεων εις βάρος της χώρας, και από δω και πέρα διαμέσου νέου κύματος προσφύγων και μεταναστών μετά κορωνοϊού, στη συνέχεια να τα παίρνουν όλα αυτά λίγο πίσω, κατόπιν να τα επαναφέρουν κλπ.

Και ναι μεν θα αντιτείνει κανείς ότι η χώρα επαφίεται στη φύλαξη των συνόρων του Έβρου, όσο και τη φύλαξη από τη λιμενική και ναυτική Ελλάδα στο Ανατολικό Αιγαίο, από τη Σαμοθράκη έως το Καστελόριζο, όμως  αυτό, όπως πολύ εύκολα κανείς μπορεί να το διαπιστώσει, δεν είναι αρκετό.

Γι αυτό και η πρόληψη από τέτοιες ανεπιθύμητες τουρκικές δράσεις επιβάλει τη δικαστική λήψη των αναγκαίων ασφαλιστικών μέτρων. Επιβάλλεται λοιπόν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κυβέρνηση, αντί να τιτιβίζει περί των κινδύνων που βρίσκονται πίσω από τέτοιου τύπου παρόμοιες αποσταθεροποιητικές τουρκικές κινήσεις, να πράξει τα δέοντα.

Τουτέστιν να καταθέσει άμεσα στο αρμόδιο Ευρωπαϊκό δικαστήριο την αίτηση για τη λήψη των εν λόγω ασφαλιστικών μέτρων. Τα άλλα που λέγαμε περί του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου φυσικά και δεν εγκαταλείπονται. Απεναντίας η προσφυγή σε αυτό θα ξεκινήσει από καλύτερες θέσεις. Άλλωστε θα πρόκειται τότε για την κύρια δίκη παραπομπής της Τουρκίας.

Αν μη τι άλλο η προστασία της Ελλάδας και της υπόλοιπης Γηραιάς Ηπείρου απέναντι στις καθόλα παράνομες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, μετά των αντίστοιχων κορωνοϊκών ροών. θα συναντηθεί, όχι μόνο με την Ευρωπαϊκή και τη διεθνή πολιτική και δικαστική ομοφωνία αλλά θα αποτελεί και ιστορικό προηγούμενο, εφάμιλλο, αν όχι ανώτερο, της επιτυχούς άμυνας του Έβρου.

Ας μην επεκταθούμε τώρα στην εξασφάλιση καλύτερων θέσεων και στα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος και επόμενα την αλλαγή της συμφωνίας της Ε. Ε. με την Τουρκία, σχετικά με την κατασκευή hotspots επί του τουρκικού εδάφους, αρχής γενομένης από το Παζάρ Κουλέ και βέβαια την Ιωνία.

Τώρα όσον αφορά σε ποιο δικαστήριο πρόκειται να υποβληθεί η αίτηση για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, κατά της Τουρκίας, αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, {Ε.Δ.Δ.Α.}, σχετικά με την προάσπιση του Ανθρώπινου Δικαιώματος στην Υγεία των Ελλήνων αλλά και όλων των  Ευρωπαίων, καθώς και στην πρόληψη απέναντι στις μολυσματικές δράσεις.

Μια βαλίτσα που θα μπορούσε να πάει και πιο μακριά ακόμη, και μέχρι τις αίθουσες του ίδιου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αν το ζήτημα της πανδημίας του κορωνοϊού αξιολογηθεί ως όντως αυτό που είναι. Σαν μείζων απειλή για όλη την ανθρωπότητα. Και δεν εμποδίζει καθόλου το ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αφού μπορεί να γίνει και μια δίκη ηθική.

Κατά τα άλλα, ο Ερντογάν ακόμη από το 2004 είχε δεσμευθεί ότι θα αναγνωρίσει τη Συνθήκη της Ρώμης, επόμενα το ίδιο το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Κάτι φυσικά που δεν έπραξε ποτέ.

Σε κάθε περίπτωση πάντως μια απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αν και όταν η Τουρκία το αναγνωρίσει, δεν θα στρέφεται κατά της Τουρκίας ως χώρας αλλά κατά συγκεκριμένων προσώπων της, όπως είναι ο Ερντογάν, που πιάστηκαν, κατά το κοινώς λεγόμενο,  με τη γίδα στην πλάτη, όταν έχει ήδη προαναγγείλει, προπαγανδίσει και απειλήσει εκατό φορές μέχρι σήμερα, τις διακινήσεις και τις εξαγωγές των προσφύγων και των μεταναστών. Μάλιστα συστηματικά. Όταν προβαίνει στις διακινήσεις προς τον Έβρο, τότε διακόπτει τις αντίστοιχες προς το Ανατολικό Αιγαίο και αντιστρόφως. Όταν πάλι  αποσύρει τους πρόσφυγες από τον Έβρο να τους συγκεντρώνει στα Μικρασιατικά παράλια. Λίγο πριν δώσει το πράσινο φως για νέες ήπιες εισβολές. 

Ίσως γιατί, μετά από την επιστροφή στην εξέταση και πάλι παροχής ασύλου από την Ελλάδα, που είχε ανασταλεί  για ένα περίπου μήνα,  προσδοκά σε υγειονομικές δολιοφθορές στις διάφορες, ανά την Ελλάδα μικρές και μεγάλες Μόριες. Και από πάνω να καταγγέλλει την Ελλάδα μετά των ημεδαπών του θιασωτών, για μύρια όσα εγκλήματα, προσποιούμενος τον Υψηλό Προστάτη του προσφυγισμού. Θυμίζοντας το λύκο που φυλάει τα πρόβατα. Μόνο που η τουρκοσύνη, ή πιο σωστά η λυκοσύνη, ενδύεται με το γκρίζο χρώμα, εξ ου και η γενικότερη προτίμησή του στο συγκεκριμένο χρώμα για τη Ελληνική Ελληνικότατη θαλάσσια Ελλάδα. Ένα χρώμα θανάτου, χειρότερο ακόμη και από το μαύρο των μελανοχιτώνων φίλων του, όπως εκείνων εκ του πρώην Ισλαμικού κράτους.

Θα λέγαμε λοιπόν προς τους διάφορους Ακάρ να μιλούν για γκρίζα πατρίδα. Γιατί η γαλάζια είναι η πατρίδα, στην από εδώ μεριά, από πολλών χιλιετιών. Και όχι μόνον ως προς το χρώμα της σημαίας.

Το αίτημα πάντως προς το Ε.Δ.Δ.Α.  αφορά στην προσωρινή απαγόρευση της κάθε διακίνησης και εξαγωγής προσφύγων και μεταναστών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Κάτι που δεκάδες φορές εδώ και καιρό και με τον πιο επίσημο τρόπο διακηρύσσει ο Τούρκος Πρόεδρος.

Τέλος αν η επίσημη κυβερνητική Ελλάδα ντρέπεται ή φοβάται να κάνει το συγκεκριμένο βήμα, και οι αντιπολιτεύσεις έχουν ήδη αποδεχθεί την καληνύχτα από εμάς, θα υπάρξουν πολλοί Έλληνες, και όχι μόνο, Δικηγόροι ώστε να το πράξουν. Και πέραν της προστασίας της υγείας των Ευρωπαίων πολιτών να προσθέσουν και τα τουρκικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που αφορούν στο ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή που κινδυνεύει άμεσα από τους πνιγμούς και τους καταποντισμούς των προσφύγων και των μεταναστών κατά τη διατεταγμένη τους διακίνηση. Ένα πεδίο δόξης λαμπρό και για όλους εκείνους τους Ακαδημαϊκούς Νομικούς οι οποίοι τυρβάζουν περί άλλων, όταν δεν κλέπτουν  οπώρες διανοητικές. Μηδέ εξαιρουμένης και της Κυβερνητικής Ελλάδας.

Πέραν λοιπόν από την προσδοκία για την, ενώπιον του Ε.Δ.Δ.Α., μαρτυρική κατάθεση της ηγεσίας της Ε. Ε., όπως παρέστη και στις Καστανιές, η ίδια, στα πλαίσια μιας έμπρακτης αυτοκριτικής, οφείλει να θέσει, προ των ευθυνών της και την τουρκική στάση που προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης, καθώς και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης, και να απαιτήσει τη συμμόρφωση.  Σε ότι μας αφορά, μπορούμε να πούμε και το εξής. Αν η ρήση “τα πάντα ρει” ισχύει, που ισχύει, η Ελλάδα μπορεί. Αντί να παραδίδει λευκή κόλλα στην Τουρκία, να την τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί.

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}. Ο δεύτερος υπήρξε δήμαρχος Σουφλίου {1994=1998},

ΠΡΙΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΟ HOTSPOT ΣΤΟ ΠΑΖΑΡ ΚΟΥΛΕ {1}

  

                                Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

                                       xrkipouros@gmail.com     pashalsf@gmail.com

       Είναι γνωστή η άρνηση της Τουρκίας να αποδεχθεί μια παρόμοια πρόταση {1}. Αφού ναι μεν προσυπέγραψε το 1951 τη συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες, όμως έθεσε και έναν αστερίσκο. Τον περιορισμό της αναγνώρισης προσφυγικού δικαιώματος και χορήγησης ασύλου, μόνο για Ευρωπαίους πολίτες που προέρχονται από τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, του οποίου είχε γίνει μέλος, δυο χρόνια νωρίτερα, το 1949. Και επόμενα, η έκτοτε διαπίστευση και ταυτοποίηση προσφύγων από τρίτες χώρες, εκτός Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως π.χ. η Συρία κλπ, να υποχρεούται να γίνεται μόνον εκτός της Τουρκίας,

        Επικαλείται επίσης τα οικεία άρθρα διαδικασίας αναγνώρισης του προσφυγικού δικαιώματος, πάνω στα οποία βασίστηκε, όπως υπενθυμίζει, η προηγούμενη συμφωνία με την  Ε.Ε. ύψους 6 δις Ευρώ. Και φυσικά το ότι έχει προηγουμένως αναγνωρισθεί ως τρίτη χώρα ασφαλούς διέλευσης. Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά,  έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής.                 

      Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δια των Μέρκελ και Μακρόν, μπορούσε να αντιτείνει στον Ερντογάν ότι προτίθεται να αγοράσει την αναγκαία έκταση στον καταυλισμό του Παζάρ κουλέ και να καλύψει τη δαπάνη κατασκευής του εν λόγω hotspot, αλλά και όποιων άλλων, που ούτως ή άλλως το πράττει, όπως και ό,τι άλλο απαιτηθεί οικονομικά για την επίτευξη της νέας συμφωνίας. Αν ο Ερντογάν το αρνηθεί και αυτό, τότε υπάρχει επίσης και η λύση της ενοικίασης.

       Αν παρόλα αυτά συνεχισθεί η τουρκική άρνηση, τότε το λόγο θα έχουν οι νομικές υπηρεσίες της Ένωσης καθώς και τα Ευρωπαϊκά και τα διεθνή δικαστήρια. Και όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα αλλά και για άλλα.

  

       Εκείνο που μπορεί παράλληλα η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι να θέσει για άλλη μια φορά προ   ευθυνών την τουρκική στάση που προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως αυτά ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης, καθώς και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης, και να απαιτήσει τη συμμόρφωση. Οπότε η δημιουργία hotspοt στο Παζάρ κουλέ, αλλά και αλλού, ούτως ή άλλως, θα μπει σε ένα καλό δρόμο, όντας πλησίον των μέχρι πρότινος καταυλισμένων προσφύγων και μεταναστών, στον ίδιο αυτό τόπο της παλιάς Ορεστιάδας.

    Και μακάρι την επόμενη φορά που θα επιστρέψουν στα σύνορα του Έβρου, όχι όλοι, αλλά οι πραγματικοί πρόσφυγες και  μετανάστες,  αντί του υπαίθριου καταυλισμού όπου διέμεναν επί ένα μήνα, να μπορέσουν να φιλοξενηθούν στο δομημένο έως τότε hotspot στο Παζάρ κουλέ.

   Σε γειτονικό χώρο του οποίου, εκτός από τις υπηρεσίες της αρμοστείας και της Ε.Ε., θα φιλοξενούνται επίσης και οι υγειονομικές, για τον απαιτούμενο ιατρικό έλεγχο, λόγω κορωνοϊού.  

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: {1} βλ. αναζήτηση στο internet του κειμένου μας, HOT SPOT ΣΤΟ ΠΑΖΑΡ ΚΟΥΛΕ, 16/03/2020,

Υ. Γ.1. ΚΟΡΩΝΟΪΚΕΣ ΡΟΕΣ {*}

                                                                              “Αφιερωμένο στην ένστολη Ελλάδα του Έβρου”

                              

          Υπενθυμίζοντας την, υπέρ των προσφύγων και ιδιαίτερα των ιστορικών λαών, διανοητική και  καταγεγραμμένη από δεκαετιών πολιτική μας δράση αλλά και την υπέρ των μεταναστών πρόταση για την ηθική, πολιτική και Δημοκρατική, έως και χριστιανική βίζα, οφείλουμε επιπλέον να πούμε.

       Αν όλα αυτά αποτελούν έναν υπερβατικό ευρωπαϊκό ανθρωπισμό, τότε στους συριζογενείς,  εκ του πρόσφατου, περί Ευρωπαϊκού ασύλου, δημοσιεύματος της Monde, αλλά και σε πασοκογενείς, ων ουκ έστιν αριθμός, δεξιογενείς, και κεντρογενείς, η ιστορία έχει καταλογίσει κεμαλοφασιστικό οίστρο. Γι’ αυτό και καληνυχτίσαμε την εξ’ ευωνύμων μισή πολιτική χώρα, λέγοντας καλά ξυπνητούρια στην εκ δεξιών υπόλοιπη μισή.

       Σε αυτό λοιπόν το νέο εθνικό πρωινό η χώρα έχει μια τελευταία ίσως ευκαιρία στη ζωή της να αρχίσει μια νέα περίοδο στην πολιτική. Να βουτήξει τη γλώσσα στο μυαλό, απευθυνόμενη σήμερα κιόλας στη διεθνή κοινότητα και στους ευρωπαϊκούς δικαιϊκούς θεσμούς. Να προλάβει έγκαιρα ώστε να ματαιωθεί η, εκ μέρους του Υψηλού διακινητή, σχεδιαζόμενη προώθηση των προσφύγων και των μεταναστών, αυτή τη φορά μετά πλείστων κορωνοϊών, σύμφωνα και με τις εξαγγελίες από    τον υπουργό του Ερντογάν, για την προαναγγελθείσα επιστροφή στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

    Διαφορετικά ας ετοιμασθούν Ευρώπη και Ελλάδα, εκτός από προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές να ομιλούν και να υποδέχονται και κορωνοϊκές ροές. Με τα όποια ληφθέντα δρακόντεια μέτρα από την Ελλάδα, και όχι μόνο από αυτή, να μην πιάνουν χαρτωσιά. Πόσο μάλλον όταν ακόμη και μια ελάχιστη ροή θα μετεξελίσσεται άμεσα σε τραγική πλημμυρίδα.         

    Και ότι αυτό αποτελεί έναν επιπλέον κύριο λόγο για την Ε.Ε. αφού υπενθυμίσει τις σοβαρές κυρώσεις, και πριν από την υπογραφή οποιασδήποτε νέας συμφωνίας, με την Τουρκία, να επιβάλει την κατασκευή hotspot υποχρεωτικά επί Τουρκικού εδάφους, και μόνον. Και συγκεκριμένα στο Παζάρ Κουλέ. Αν μη τι άλλο να γίνει αυτό και για λόγους υγειονομικούς, με την παρουσία Ευρωπαίων υγειονομικών, πέραν της Aρμοστείας, της FRONTEX, της EUROPOL, κλπ., αμφισβητώντας στην πράξη τις αλά τούρκα διαβεβαιώσεις, μετά των πιστοποιήσεων υγείας. 

      Ναι μεν οφείλει να εξασφαλιστεί ο σεβασμός στις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως αυτά ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης, καθώς και από το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης αλλά ταυτόχρονα αυτή οφείλει να επιτύχει την προστασία από έναν άοπλο και με αθόρυβες πλην καταστρεπτικές εκρήξεις βομβαρδισμό, διαφυλάσσοντας έτσι, ως κόρη οφθαλμού, την υγεία των πολιτών, όσο και την έως τώρα ημεδαπή χαμηλής χαμηλότατης κλίσης καμπύλη κρουσμάτων και θανάτων, από νέες υψηλότατες υψώσεις.

     Και ότι τα ίδια θα ισχύσουν για την Ιωνία και τις Μικρασιατικές ακτές και τα εκεί υπό ίδρυση hotspots, απέναντι στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου έως τα Δωδεκάνησα, μετά του Καστελόριζου,

βάζοντας οριστικό πλέον τέρμα στις αναρίθμητες βαρκιές και τις φουσκωτιές. Κατά το καραβιές.

    Η Ελλάδα δεν θα χρειάζεται τότε ούτε ανοιχτές δομές ούτε νέες κλειστές δομές, φυλακές και μπουντρούμια. Από όλα αυτά άλλωστε βρίθει, είναι τίγκα η γειτονική χώρα. Μέχρι και πόλη έχει με το όνομα Μποντρούμ. Που σημαίνει το υπόγειο κελί. Όνομα που χρησιμοποιούν πολλά ημεδαπά  Μέσα, αφού μάλλον αγνοούν την Αλικαρνασσό. Το βαφτιστικό ιστορικό όνομα της πόλης.

{“} Το παραπάνω μας γραπτό με τίτλο “Κορωνοροϊκές ροές” δημοσιεύτηκε στο militaire.gr, στις 4 Απριλίου 2020,

Υ.Γ. 2. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΑ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΔΡΟΜΟ

Είναι βέβαιο ότι η ομολογημένη από επίσημα τουρκικά χείλη διακίνηση, προαγωγή και εξαγωγή προσφύγων και μεταναστών προς στην Ευρώπη, διαμέσου, θα συμπληρώναμε εμείς, της θαλάσσιας οδού του Αιγαίου καθώς και δια του ποταμού Έβρου, με πλείστες όσες περιπτώσεις πνιγμών που παραπέμπουν σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, θα μπορούσε σε μια ευνομούμενη διεθνή πραγματικότητα να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας, από το αρμόδιο διεθνές δικαστήριο, οίκοθεν.

Και επειδή κάτι τέτοιο θα προσομοίαζε με παρανυχίδα, ειδικά απέναντι σε μια Τουρκία, χώρα με το πιο βεβαρυμένο και βρόμικο ιστορικό μητρώο στον κόσμο, που τη βαραίνουν γενοκτονίες ων ουκ έστιν αριθμός, και απέναντι σε έναν άνθρωπο που αρνείται τα πάντα, ενώ σχεδιάζει και πράττει  άλλα τόσα, χρειάζεται η προσφυγή στη μυθιστορία. Στη ρήση του Ομήρου σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει κανένα ζωντανό πλάσμα που αναπνέει ή έρπει στη γη που να είναι πιο άθλιο από τον άνθρωπο. Και ότι, αν ζούσε σήμερα, θα παρέπεμπε στην τριάδα των Κεμάλ, Χίτλερ και Ερντογάν.

Καταρχήν λοιπόν χρειάζεται να υπάρξει μια, εννοείται τεκμηριωμένη, Ελληνική, ακόμη και διεθνής καταγγελία, προς το διεθνές ποινικό δικαστήριο για τα εις βάρος των μεταναστών και προσφύγων τουρκικά εγκλήματα, που ενώ σε άλλες περιπτώσεις. όπως τις συναντά κανείς στην πρόσφατη δικαστική βιβλιογραφία, χαρακτηρίζονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στην περίπτωση της Τουρκίας βλέπουμε να επιχειρεί να τα καταλογίσει στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα μάλιστα να διεκδικεί και χρηματικά έπαθλα. Να παζαρεύει κάποια επιπλέον δις Ευρώ, από την Ε. Ε. Με άλλα λόγια, ένα κράτος που πνίγει τους πρόσφυγες, όχι μόνο να τιμωρείται αλλά να θέλει και αμοιβή από πάνω.

Μοιραία λοιπόν τότε οφείλει να ανοίξει, εκτός των άλλων, αναδρομικά, ο υπερπλήρης τουρκικός φάκελος. Να βγουν στο παρόν όλα τα ιστορικά τουρκικά άπλυτα, μετά των δικαστικών αρχείων.

Μάλιστα το πέρασμα της σχέσης μας με μια υπόδικη Τουρκία, αν μη τι άλλο, δίνει τη δυνατότητα για την κατάλληλη προετοιμασία για το τι δέον, αλλά και το τι δυνατόν γενέσθαι. Όσοι δηλαδή από τη διεθνή κοινότητα ζωντανοί, πιστοί στην αλήθεια, τη συνώνυμη με αυτή μνήμη, καθώς και τη Δημοκρατία, μπορούν να προσέλθουν. Λαοί, χώρες, πανεπιστήμια, πρόσφυγες, μετανάστες, ομάδες, και φυσικά πολίτες.

Πάντως το διεθνές ποινικό δικαστήριο μπορούσε οίκοθεν να παραπέμψει τον Τούρκο Πρόεδρο για το εν εξελίξει αδίκημα της εν ροή γενοκτονίας εις βάρος του Κουρδικού λαού, όπως επίσης για την εισβολή στη Βόρεια Συρία, μετά των εκεί εγκλημάτων καθώς και των σχεδιασμών, για την ίδρυση ενός νεοπλασματικού τουρκογενούς προτεκτοράτου. Επίσης για την, ομολογημένη από την ίδια την Τουρκία, διακίνηση και παράνομη εξαγωγή προσφύγων και μεταναστών προς τη νησιωτική κυρίως Ελλάδα, και επέκεινα προς την Ευρώπη.

Και όχι μόνον αυτά. Ιδιαίτερα, στις ημέρες  μας, την περίοδο των επί θύραις κορωνοϊκών ροών, {1} υπάρχει ανάγκη για μια επείγουσα δικαστική απόφαση, ένα είδος λήψης προσωρινών μέτρων, για την πρόληψη τέλεσης νέων αδικημάτων. Από τους πνιγμούς και τους καταποντισμούς μέχρι τις σχεδιασμένες μολυσματικές δράσεις. 

Κλειδί για όλα αυτά είναι η αλλαγή της συμφωνίας Ε.Ε. και Τουρκίας για το προσφυγικό, με πρώτο

βήμα την κατασκευή hotspots επί τουρκικού εδάφους, και την εκεί εξέταση για την παροχή ασύλου, με τη συμμετοχή όλων των εκπροσώπων των προβλεπόμενων διεθνών και Ευρωπαϊκών θεσμών. Της ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε., μετά της αναγκαίας ομάδας υγειονομικών, και των Europol, Frontex κλπ.

Βέβαια απέναντι στις αναγνωρισθείσες από το Ελληνικό κοινοβούλιο γενοκτονίες που διέπραξε και εκείνες που διαπράττει και σήμερα η Τουρκία, όπως και απέναντι στις καθείρξεις ιστορικών ηγετών και δεκάδων χιλιάδων στελεχών, δεν θα αναμένει κανείς την ανάληψη πρωτοβουλίας απέναντι στο διεθνές δικαστήριο, από μια πολιτική Ελλάδα, όπως η σημερινή. Όπως δεν έπραξαν κάτι η χθεσινή και η προχθεσινή. Όμως η ανάθεση από μέρους της Κυβέρνησης σε μια ομάδα πανεπιστημιακών να μελετήσει το ζήτημα και να προετοιμάσει τον ελληνικό φάκελο για την ανάληψη της αναγκαίας εθνικής πρωτοβουλίας για την προσφυγή. είναι το ελάχιστο που οφείλει να πράξει η σημερινή κυβέρνηση.

Ας μην επαφίεται στις δάφνες του Έβρου και στην έγκαιρη και θετική στάση στα του κορωνοϊού. Έχει πολύ δρόμο να διανύσει αυτή η χώρα ώστε να αρχίσει να αντιμετωπίζει τον τουρκικό φασισμό και ρατσισμό. Κι αν δεν πράξει όσα οφείλει, απέναντι στη σχεδιασμένη και κλιμακούμενη από πολλών ετών τουρκική επιθετικότητα, τότε στο πολιτικό πεδίο την αναμένει η κατάρρευση, αν όχι η ευθανασία.

Ας μην της διαφεύγει το ποσοστό που έλαβε στις εκλογές του 2012. Ένας επιτελής οφείλει να λέει κάθε ημέρα στον επικεφαλής της, “μέμνησο των δεκαοκτώ επί τοις εκατό”. Οπόταν και η μετάβαση στους λήγοντες, δηλαδή στο οκτώ, δεν θα είναι παρά ένα τσιγάρο, συγνώμη ένα ΚΙΝΑΛ, δρόμος. Όπως οι δρόμοι των άλλων αντιπολιτεύσεων, αρχής γενομένης από την Αξιωματική. Για την οποία είναι να απορεί κανείς, ποιος είναι άραγε ο λόγος ύπαρξης. Με άλλα λόγια, λίγο πριν η Ελλάδα γεμίσει με δυο, τρία, αν όχι περισσότερα ΚΙΝΑΛ. Μορφώματα με γενετικές παραμορφώσεις που η συνεχιζόμενη παρουσία τους δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τους λόγους ίδρυσης.

Το τι πρόκειται να καλύψει το τεράστιο αυτό κενό, είναι κάτι που αφορά τις πολιτικές και ηθικές ανασκαφικές διαθέσεις των Δημοκρατικών πολιτών. Αυτό που λένε, από τα κάτω. Μπορεί άλλοι να λένε ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, όμως δεν λένε κάτι για τα αδιέξοδα, όταν δεν υπάρχει Δημοκρατία. Όπως τα νέα αδιέξοδα, όταν το κάθε καινούργιο “νέο” που εμφανίζεται στο προσκήνιο. είτε δεξιογενές είτε συριζογενές, εκτός από ληξιπρόθεσμο, θα είναι και μιας χρήσης. 

 

Μπορεί λοιπόν αυτή η Ελλάδα των ΚΙΝΑΛ να μη ψυχανεμίζεται ή και να μην εμπνέεται από τα σημεία των καιρών, όμως αν διέθετε ένα σώμα επεξεργασμένων ιδεών και με επικεφαλείς που οι απόψεις τους να είχαν δικαιωθεί από την ιστορία, τότε θα προέβλεπε και κάποια πράγματα.

 

Ένα από αυτά λέει ότι ναι μεν είναι καλή η άμυνα του Έβρου, καλή και η παρουσία της ένστολης και της ναυτικής Ελλάδας στο Ανατολικό Αιγαίο, από τη Σαμοθράκη έως το Καστελόριζο, όμως δεν αρκούν. Οι ιστορικές στιγμές απαιτούν νέες κινήσεις. Η άμυνα της Ελλάδας, και άρα η ειρήνη, δεν περνάει πλέον μόνον από όλα αυτά. Ούτε καν από τις Βρυξέλλες μόνο. Περνάει κυρίως μέσα από τα διεθνή δικαστήρια. Τα γνωστά δε συνυποσχετικά οφείλουν να πάρουν δρόμο. Αυτός είναι ο δρόμος για την ειρήνη με την Τουρκία.

Αλλιώς διάφοροι, με το αζημίωτο, ψευδεπίγραφοι διεθνείς οργανισμοί, και ακαδημαϊκά ευρωπαϊκά πρόσωπα, θα έρχονται και θα υπερασπίζονται τις τουρκικές παραχαράξεις της πραγματικότητας περί του προσφυγικού ζητήματος, και όχι μόνο, στην Ανατολική Μεσόγειο. Εννοείται εις βάρος της Ελλάδας. Ώστε να έρθουν κατόπιν οι όποιοι ημεδαποί θιασώτες του τουρκικού κεμαλοφασισμού, για να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι στην υπόθεση της παραχάραξης. Να αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι η ιστορία της παραχάραξης ταυτίζεται με την παραχάραξη της ιστορίας. Αυτό ακριβώς είναι που τους καθορίζει ως γόνους της γενετικής παραμόρφωσης, που λέγαμε. Για αυτό και διυλίζουν τον κώνωπα  ενώ από την άλλη καταπίνουν την κάμηλο του εκάστοτε Ερντογάν. 

Μια τελευταία ευκαιρία θα έχει μόνον έως τότε η Ε. Ε. Να κάνει η ίδια κάτι σχετικά με τη λύση του προσφυγικού. Η οποία, επαναλαμβάνουμε, περνάει μέσα από τα hotspots στην ίδια την Τουρκία, αρχής γενομένης από το αντίστοιχο του Παζάρ Κουλέ. Πριν δηλαδή να επιστρέψουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Σε κάθε περίπτωση η υφιστάμενη διορία δεν θα είναι απεριόριστη. Είναι πολύ συγκεκριμένη και προδιαγεγραμμένη.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: {1} Βλ. militaire.gr, Κορωνοϊκές {κορονοροϊκές} ροές, κείμενο των συγγραφέων, 4 Απριλίου 2020, 

ΕΙΚΟΝΑ Α., Πίνακας που ίσως παραπέμπει φαντασιακά σε ένα ΗΟΤ SPOT ΣΤΟ ΠΑΖΑΡ ΚΟΥΛΕ. Πηγή, Camp di refugies, Illustration- Asile-refugie-apatrides_1284-27237, France,

Υ.Γ. 3  ΕΝΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΠΡΟΛΕΧΘΕΝ

…..Με δεδομένη την βρώμικη τουρκική ιστορία που μόλυνε τον Έβρο με αφθώδη πυρετό από τη δεκαετία ακόμη του 1990 πριν νεκρωθεί όλο σχεδόν το ζωικό κεφάλαιο στο Δέλτα του Έβρου και όχι μόνο εκεί, σήμερα θα ζητούσε την άμεση αποχώρηση των μεταναστών και των προσφύγων από την τουρκική πλευρά των συνόρων του Έβρου. Γιατί μια επανάληψη της ιστορίας, με τις ήπιες λεγόμενες εισβολές, όπως τις είχαμε αποκαλέσει το 1996, μόνο σε τραγωδία θα οδηγούσε το ανθρώπινο κεφάλαιο του Νομού.

                    Το τμήμα αυτό από το κείμενο μας “ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΚΑΤΙ ΤΟΤΕ Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ”  δημοσιεύτηκε στις 4 Μαρτίου 2020,

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου, {1993-2000}, ο δεύτερος υπήρξε δήμαρχος Σουφλίου, {1994-1998},

Θράκη 12 Απριλίου 2020,