Πως να ανακτήσουμε και τη Γη και το Ύδωρ από την Τουρκική εισβολή στο Νότιο Έβρο

Του Πασχάλη Χριστοδούλου*

Όχι μόνο στους τελευταίους μήνες είχαμε συγγράψει τι θα συμβεί, αλλά εδώ και 25 χρόνια έχουμε προτείνει έξυπνους τρόπους άσκησης της εθνικής κυριαρχίας στον ανατολικό βραχίονα στο Νότο του ποταμού Έβρου. Το παρεκκλήσιο είναι ένας τέτοιος τρόπος. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια σημαδούρα, ένα τριγωνομετρικό εξάρτησης και εξασφάλισης, λόγω των εκτεταμένων πλημμυρών, του Ελληνικού συνόρου.

Έξη κυβερνήσεις πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα, όμως καμιά δεν έκανε κάτι. Οπότε οι Τούρκοι, βρήκαν και έκαναν, όσα έκαναν, στην περιοχή του Μελισσοκομείου των Φερών. Από εδώ και μετά το λόγο οφείλει να έχει μόνο το αρμόδιο διεθνές δικαιοδοτικό όργανο. Με τέτοιο γείτονα, είναι ο μόνος υπαρκτός παράγοντας ειρήνης.

Γιατί σύμφωνα με την ιστορία ακόμη και οι Πέρσες αγγελιαφόροι ζητούσαν γη και ύδωρ για το Δαρείο. Αντίθετα οι τζανταρμάδες του Εργντογάν εισβάλουν για να ιδιοποιηθούν. Και γη και ύδωρ.

Και εμείς δεν πρόκειται να τους δώσουμε ούτε γη ούτε ύδωρ.

23 Μαΐου 2020

*Πρώην Δήμαρχος Σουφλίου

Όσο ακόμα πουλάει ο Έβρος

Αφιερώνεται στη νέα Άνοιξη της Θράκης Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*} xrkipouros@gmail.com, pashalsf@gmail.com Συνεχώς έρχονται και επανέρχονται στη μνήμη μας τα της ατζέντας των Αθηναϊκών Μέσων των προηγούμενων δεκαετιών, όταν η δικαιολογία για τη μη δημοσίευση γραπτών για τη μαρτυρική μεγαλόνησο ήταν η κυνική ομολογία ότι “η Κύπρος δεν πουλάει”. Και γι αυτό η κάθε λογοκριτική και ηλεκτρονική πυρά, ήταν κατά τους ισχυρισμούς των, επιτρεπτή, αν όχι και επιβεβλημένη. Με τα ίδια βέβαια να το αποδίδουν στην αγορά. Τουτέστιν στους καταναλωτές. Τους πολίτες. Ενθυμούμαστε όλοι ποια ήταν η αντιμετώπιση από τα ίδια τηλεοπτικά Μέσα του διαγγέλματος του αείμνηστου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, λίγο πριν το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, και την εν συνεχεία καταψήφισή του από το μεγαλειώδες εκείνο ποσοστό του 76 %, στις 24 Απριλίου του 2004. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί προηγουμένως και με πολλά άλλα θέματα, όταν, παραδείγματος χάριν, πάλι τον Απρίλιο, αυτή τη φορά του 1997, πήγαμε να δώσουμε στον κοινοβουλευτικό ρεπόρτερ του ίδιου τηλεοπτικού Μέσου, το γραπτό με την πρόσκληση επίσκεψης του Αμπντουλάχ Οτζαλάν στην Αθήνα που την προσυπέγραφε η μεγάλη πλειοψηφία των Βουλευτών. Οι Έλληνες πλην Υπουργών. Ένα ζήτημα που ενώ ακόμη και τα Τουρκικά τηλεοπτικά Μέσα το προέβαλαν ως πρώτη είδηση, τα Αθηναϊκά, μετά της πολιτικής Ελλάδας των κάθε χρώματος επιτελείων, το αντιμετώπισαν σαν γραφεία τελετών. Δια της ταφής. Και τι ταφή. Σαν τις πρόσφατες των εκ του νέου ιού θανόντων. Κάτι που ήταν γνωστό, αν όχι και από πριν συμφωνημένο, με τους εν Ελλάδι αρχιτέκτονες για την παράδοση του ιστορικού ηγέτη στους δεσμώτες του. Αυτή είναι η Ελλάδα, όπως θα έλεγε ο ίδιος πρώτος διδάξας, ένας από τους πυλώνες του αλήστου μνήμης εκείνου συστήματος. Αυτή δυστυχώς είναι, όπως με τις παρελθούσες πολιτικές Ελλάδες και η σημερινή τους εκδοχή, παρά τα όσα περί του αντιθέτου προπαγανδίζονται και εκστομίζονται από κυβερνητικά χείλη. Το τελικό πάντως δια ταύτα είναι ένα και το αυτό. Με το “εκ δύο κακών το μη χείρον” ούτε βέλτιστο να είναι ούτε και χειρότερο. Να είναι απλά επίσης χείρον. Είτε πράσινη και ροζ πολυχρωμία είναι είτε μπλε, μετά των όποιων αποχρώσεων. Εν μέσω αυτής της χρόνιας λογοκριτικής υστερίας και παρά το όποιο απαγορευτικό, ερχόμαστε να εκφράσουμε, εκμεταλλευόμενοι, με την καλή έννοια του όρου, τις πρόσφατα δημιουργηθείσες ηλεκτρονικές και έντυπες χαραμάδες, ώστε να ακουστεί η φωνή και οι ιδέες μας. Είναι οι νέοι δρόμοι που ανοίγουμε για τους αγώνες του λαού μας. Οι δρόμοι της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς δικαιοσύνης. Όχι μόνο του διεθνούς δικαίου. Η πεποίθηση ότι η ειρήνη με την Τουρκία περνάει όχι τόσο από τις Βρυξέλλες, όσο από το Στρασβούργο και κάποια στιγμή αργότερα και από τη Χάγη. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν ότι η επίλυση του προσφυγικού στον Έβρο, όπως άλλωστε στο Αιγαίο, περνάει από την επίσπευση της αίτησης προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το ΕΔΔΑ, ώστε με τα προσωρινά μέτρα, να επιβληθεί η άμεση διακοπή κάθε μορφής ροών. Της προσφυγικής, της μεταναστευτικής, της κορωνοϊκής. Μάλιστα να συμπληρωθεί αυτό με τη ρήτρα προστίμου κάθε φορά που ο Υψηλός Διακινητής Ρ. Τ. Ερντογάν, διατάσσει νέες ροές. Και φυσικά τα ανάλογα να ισχύσουν για το Αιγαίο. Γι’ αυτό και οφείλει να παραμένει σε απόλυτη προτεραιότητα μια επεξεργασμένη, ενώπιον πλέον της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., πρόταση-απαίτηση της Ελλάδας για κατασκευή hotspots επί του Τουρκικού εδάφους. Από το Παζάρκουλε μέχρι την Ιωνία. Είναι ο μόνος τρόπος για τη νόμιμη όσο και την ασφαλή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία προς την Ευρώπη. Κάτι το οποίο, πέραν της Αρμοστείας, της Europol και της Frontex, θα εξασφαλίζεται από τις επί τόπου Ευρωπαϊκές υγειονομικές ομάδες ελέγχου περί του νέου ιού. Μπορεί, όπως λέγεται, εξ ενός κακού να έπονται μύρια, αλλά εκ μιας τουρκικής ήττας, όπως είναι η πρόσφατη του Έβρου, μπορούν να έπονται τουλάχιστον άλλες τρεις. Σαν τις δύο που μόλις περιγράψαμε. Πρώτον, τη δικαστική διακοπή κάθε τύπου ροών. Δεύτερον, την κατασκευή των hotspots επί του Τουρκικού εδάφους, αρχής γενομένης από το γειτονικό προς τον Έβρο, Παζάρ Κουλέ. Και τρίτον, τον εξαναγκασμό της Τουρκίας σε απολογία, και την παραπομπή της σε μια εν ροή υποδικία για τα ιστορικά πεπραγμένα της, μετά των πραττομένων, εναντίον ιστορικών λαών. Επιπλέον αντί να μιλάμε για τα περί του ενδεχόμενου βιολογικού πολέμου από τη γείτονα και να κινδυνεύουμε βάσιμα, είναι καλύτερα εδώ στον Έβρο, να μιλάμε για ένα άλλο βιολογικό ζήτημα. Παραδείγματος χάρη, για τη βιολογική γεωργία και την αντίστοιχη κτηνοτροφία, έως τη βιολογική γαστρονομία. Το πάντρεμα της Μεσογειακής Διατροφής, με την Πολίτικη Κουζίνα. Πράγματα για τα οποία η απαραίτητη πρώτη ύλη για το Νομό, δεν είναι άλλη από έναν αγροτοκτηνοτροφικό βιολογικό παράδεισο, με τις απεριόριστες ποσοστώσεις ευγενών αγροτικών προϊόντων. Και όχι ευγενών μετάλλων, όπως αλληθωρίζουν οι κυβερνώντες. Και ότι αυτό είναι το ελάχιστο και ταυτόχρονα ευτελές αντίτιμο που θα καταβάλει η Ε.Ε. ώστε να εξασφαλισθεί απέναντι στους όποιους κινδύνους σχετίζονται με την υγεία των πολιτών της, όταν θα είναι αναγκασμένη, όπως όλοι μας να μάθουμε να συμβιώνουμε με τον καινούργιο ιό. Κάτι που άλλωστε περιγράφεται με μεγάλη σαφήνεια στα της υγείας, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και επαναλαμβάνεται στο “Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΕΔΔΑ”, του ίδιου, { βλ. PDF, Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ}, όσο επίσης και στην Ευρωπαϊκή σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αν η ειρήνη με την Τουρκία περνάει από την Ευρωπαϊκή δικαιοσύνη, η οικονομική ανάπτυξη και η αναγέννηση περνάνε από την αντίστοιχη αγροτική. Εν αρχή ην η χώρα. Εξ ης και η λέξη χωριό. Είναι περιττό το να αραδιάζουμε πίνακες με προτεινόμενα μικρά και μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Γιατί οι απεραντολογίες όταν δεν συνιστούν φλυαρίες, μόνο τη θόλωση προκαλούν, όταν δεν την προωθούν. Κατά τα άλλα, όχι μόνο δεν ισχύουν τα “των φρονίμων ολίγα”, αφού η φρόνηση που σχετίζεται με την αρετή, και οι φρόνιμοι που μπορούν να σκέπτονται σωστά, έχουν την ίδια ρίζα, αλλά και γιατί αυτά που απαιτούνται κυρίως είναι τα κλειδιά. Με άλλα λόγια, οι ιδέες. Αν έχει κανείς ιδέες δεν φοβάται τίποτε. Αυτή είναι η δική μας δύναμη. Η οποία είναι διαρκώς παρούσα, όσο ακόμα πουλάει ο Έβρος. Πριν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σβήσουν κάποια στιγμή τα φώτα και πλέον δεν θα πουλάει. Και πουν τότε σε μας, όπως για την Κύπρο. Ότι “ο Έβρος δεν πουλάει”. Και ας είναι ο σημαιοφόρος της Θράκης. Αν πάλι καθυστερήσει το νέο σκότος, τότε η σκέψη μας πάει κάπου αλλού. Στο ότι μπορεί ο ήλιος να γλύτωσε, όμως τον Αθηναϊσμό θα τον τρελάνουμε. Σίγουρα ναι, όπως έλεγε το γνωστό άσμα. {*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000], ο δε δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998}. Θράκη 14 Μαϊου 2020,

Ένα τρίγωνο με τέσσερις πλευρές

Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Πολιτική Γεωοικονομία Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*} xrkipouros@gmail.com pashalsf@gmail.com ΠΛΕΥΡΑ ΠΡΩΤΗ. Η αποδοχή της πρότασής μας από την Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής τον Δεκέμβρη του 1996, με θέμα τις ήπιες εισβολές, όπως τις ονομάσαμε, στον Έβρο, το Ανατολικό Αιγαίο και την Ήπειρο, κατέληξε σε μια μόνο συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο στις 16 Ιουνίου 1998, στην αίθουσα της Λέσχης των Αξιωματικών. Εκεί προτείναμε τη συνώνυμη με την εθνική κυριαρχία, αναπτυξιακή, με τη δημιουργία παρέβριου αγροτοκτηνοτροφικού παραδείσου, επόμενα και ιχθυοτροφικού στο Ανατολικό Αιγαίο. Δεν υπήρξε όμως καμιά συνέχεια. Η πεντηκονταμελής διαρκής κοινοβουλευτική επιτροπή, ήλθε, είδε και απήλθε. Κανείς τους δεν ζήτησε να ακολουθήσει συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής. Τόσο από τους ζώντες πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας και Υπουργούς, όσο από τους ζώντες τε και τεθνεώτες πρώην πρωθυπουργούς είτε συμμετείχαν τότε είτε όχι. Κατά τα άλλα, η Τουρκία συνέχισε τις ήπιες εισβολές, πότε με ζωονόσους και πότε με μετανάστες και πρόσφυγες, όλες αυτές τις δεκαετίες, προωθώντας την αποσταθεροποιητική της πολιτική εις βάρος των συνόρων μας, και με την Ελλάδα αντί να ασκεί αναπτυξιακή κυριαρχία, διεκδικώντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση τις απεριόριστες ποσοστώσεις των ευγενών αγροτικών προϊόντων και επόμενα μια αναπτυξιακή και δημογραφική αναγέννηση του Έβρου, δεν έκανε τίποτε. Η Αθήνα μας έγραψε, όταν δεν έκλεινε, όπως σήμερα, το μάτι στις εξορύξεις ευγενών μετάλλων. ΠΛΕΥΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ. Πρόκειται για την υποθαλάσσια ζεύξη των Κρητικών με τις Λιβυκές ακτές, με αγωγό φυσικού αερίου. Η πρότασή μας αυτή από το Ελληνικό σχέδιο trans gas, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Επενδυτής” στις 18 και 19 Αυγούστου 2001. Μάλιστα αν μας είχαν ακούσει οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές που τότε ξερίζωναν ελαιόδεντρα, η Ελλάδα, πέραν από το γεωοικονομικό προβάδισμα, και την έναρξη κατασκευής του CentralMed, τρία χρόνια πριν την κατασκευή της υποθαλάσσιας ζεύξης των Λιβυκών με τις Σικελικές ακτές, και είκοσι από τον μελετώμενο EastMed, θα είχε κατοχυρώσει δουλεία διόδου που στην πράξη θα ακύρωνε προκαταβολικά από τότε, το πρόσφατο Τουρκολιβυκό μνημόνιο, μετά του επί θύραις νέου τουρκικού εισβολισμού. Από τη Γη της Λιβύης, έως το Ύδωρ της Κρήτης. ΠΛΕΥΡΑ ΤΡΙΤΗ. Η ιδέα μας περί του Εύξεινου αγωγού. Δημοσιεύτηκε στις 31 Αυγούστου 2003, βλ. internet. Βασικό γνώρισμα, η παράκαμψη της Τουρκίας. Τέσσερα χρόνια αργότερα Καραμανλής και Πούτιν ανακοίνωσαν τη συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου south stream, όπως τον ονόμασαν, που ήταν ο ίδιος. Χαρήκαμε, όμως όχι για πολύ. Οι ΗΠΑ που ανέχονταν τον Ρωσοτουρκικό αγωγό blue stream, για την Ελλάδα απέρριπταν έναν Ελληνορωσικό. Η συνέχεια τον βρίσκει να παγώνει. Συνέβαλαν σε αυτό όλοι οι επόμενοι «ναι σε όλα» πρωθυπουργοί αλλά και άλλοι. Ας μην επεκταθούμε στα του ενός εξ αυτών, ο οποίος μετά τη λευκή κόλλα, αν όχι την ομοιόχρωμη σημαία στο Βορά, έψαχνε για άλλοθι στις υποθαλάσσιες ζεύξεις στο Νότο. Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια η προαγωγός Τουρκία μετά του παραγωγού Αζερμπαϊτζάν επιδίδονται στην κεντητική. Προωθούν συστηματικά και επιτυγχάνουν το, από τις 28 Νοεμβρίου του 2011, βλ. internet, επίσημο πάγωμα, στο όνομα του γνωστού T.A.P. Τον αγωγό με τα τρία, κατά το δοκούν, διαφορετικά ΑΛΦΑ. 1. TRANS GAS AZERBAIJAN PIPELINE, 2. TRANS ANATOLIAN PIPELINE, 3. TRANS ADRIATIC PIPELINE. Να διαλέγει δηλαδή κανείς και να παίρνει. Ο πρώην πλέον Εύξεινος αγωγός ή έστω και ως ο south stream, μετονομάζεται σε turkstream ή και turkishstream. Ο οποίος αντί για το BURGAS και την Αλεξανδρούπολη, καταλήγει στην Ανατολική Θράκη και που από εκεί πλέον κατευθύνεται προς την Νοτιοανατολική Βουλγαρία, την Ανατολική Ρωμυλία δηλαδή, και εκείθεν στη λοιπή Βαλκανική, και τη λοιπή Ευρώπη, όμως πλην Ελλάδας. Αυτή είναι η ουσία του ελληνικού διακομματικού γεωοικονομικού βατερλό. Η κατάληξη της Ελλάδας σε ενεργειακό υποπόδιο της Τουρκίας. Και ναι μεν χωρίς τις ιδέες και την πολιτική που κατά το Δημόκριτο είναι η πιο σπουδαία τέχνη, ουδέν εστί γενέσθαι, όπως επί δεκαετίες συμβαίνει, όμως υπάρχει η τύχη αγαθή με την πρόσφατη αμυντική απόκρουση στον Έβρο, που ως εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, με την κυβερνητική και γενικότερα την υπαρκτή πολιτική Ελλάδα, να κάνουν όσα δεν μπορούν να μην κάνουν. ΠΛΕΥΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ. Η πιο καραμπινάτη αντιγραφή του Ερντογάν αφορά στην ιδέα μας για τη Θρακική Διώρυγα, γραπτό που δημοσιεύτηκε στις 18 Νοεμβρίου 2007, βλ. internet. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Απριλίου 2011, την ανακοινώνει και ο Ερντογάν. Την αποκαλεί διώρυγα της Κωνσταντινούπολης με σκοπό τόσο την εναλλακτική λύση απέναντι στα βεβαρημένα κυκλοφοριακά στενά του Βοσπόρου, όσο στην κατάργηση επίσης της συνθήκης του Montreux. Όσο όμως και αν συνιστά σήμερα μια φαντασίωση, πιστεύουμε ότι μια αναγεννημένη πολιτικά όσο και αναπτυξιακά Ελλάδα μπορεί να αναδείξει μέσα στην Ευρώπη τη χρησιμότητα της πλωτής αυτής Θρακικής Διώρυγας, Burgas Αλεξανδρούπολης. Δεν μιλάμε για τάφρο, όπως προχώρησαν εκ των υστέρων κάποιοι, αλλά για πλωτή Διώρυγα. Άλλωστε από την αρχαιότητα ο παραπλήσιος Έβρος ποταμός ήταν πλωτός, με τη Θρακική Διώρυγα να αποτελεί δημιουργική επιστροφή στην παράδοσή του. {*} Ο πρώτος, διετέλεσε Βουλευτής Έβρου, {1993 -2000}, ο δεύτερος, υπήρξε δήμαρχος Σουφλίου, {1994-1998},

Ο κορωνοϊός διευρύνει την Τουρκική απειλή Η περίπτωση του Έβρου

 Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

 xrkipouros@gmail.com, pasxalsf@gmail.com

Οι πρόσφατοι σποραδικοί πυροβολισμοί των Τούρκων τζανταρμάδων, πότε στο Τυχερό και πότε στο Πύθιο ή στο Πραγγί, δεν έπεσαν φυσικά από τους ουρανούς. Απεναντίας, οι βολίδες εκτοξεύθηκαν προς τους ουρανούς. Υπήρξαν γαρ πυροβολισμοί στον αέρα. Ζητήματα που δεν συνιστούν βέβαια πράξεις εν βρασμώ ψυχής των εν διατεταγμένη υπηρεσία τελούντων και κατασκηνωμένων στην άλλη όχθη του ποταμού, οργάνων της τουρκικής φασιστικής τάξης. Γιατί όπως εύκολα κανείς διαπιστώνει, υπάρχουν πλείστα στοιχεία που συνδέονται με τις παραπάνω, κάθε άλλο παρά τυχαίες, ενέργειες.

Η πρώτη εξ αυτών έχει να κάνει με τη διευκόλυνση των ήπιων εισβολών προσφύγων και μεταναστών ή και ποινικών, και πιθανόν μετά κορωνοϊού, που ήδη γίνονται, σε περιορισμένη, προς το παρόν, κλίμακα, από γειτονικά κρυφά περάσματα, προς την Ελληνική ενδοχώρα. Εννοείται ότι ουσιαστική είναι και η συνδρομή των διαρκώς ιπταμένων κατά μήκος της μεθορίου, τουρκικών drones. Σήμερα   06/05/2020, πετάνε από το πρωί. Ένα από το Δέλτα του Έβρου έως την Ορεστιάδα, και ένα από τη Σμύρνη έως τα Δαρδανέλια, επιτηρώντας σπιθαμή προς σπιθαμή όλα τα σημεία διακίνησης.

Άλλο τώρα αν οι χαμηλοί διακινητές συλλαμβάνονται κάποιες φορές. Όσο για τον εν λόγω ιό ισχύει το “ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ της μόλυνσης”. Γιατί δύο έστω φορείς του ιού διασπορείς, ισοδυναμούν με δυο ταύρους μέσα στο ίδιο υαλοπωλείο.

Το πιο πιθανό σενάριο πάντως σχετίζεται με το γεγονός ότι “ουκ εά καθεύδειν τον Υψηλό Διακινητή Ερντογάν, το του Έβρου τρόπαιον”. Και ότι η εξαγγελθείσα από την Τουρκία, από την επομένη κιόλας της αποχώρησης των προσφύγων επιστροφή, λαμβάνει σάρκα και οστά ή πιο σωστά μάλλον, επαναλαμβάνεται με τους γνωστούς από την ιστορία των τελευταίων δεκαετιών, τρόπους.

Απέναντι λοιπόν σε ένα τέτοιο παζλ, και με την προϋπόθεση ότι πολιτική χωρίς πρόβλεψη αποτελεί γράμμα κενό, τρεις είναι κατά τη γνώμη μας , οι νέες επιβαλλόμενες Ελληνικές πολιτικές.

ΑΣΚΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΣΤΟ ΔΕΛΤΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

Η πρώτη είναι η διατήρηση αν όχι η περαιτέρω ενίσχυση της όλης αμυντικής διάταξης της ένστολης Ελλάδας μετά της FRONTEX, σε όλο το μήκος του ποταμού. Εννοείται ότι αρκεί ο ευρωπαϊκός αυτός οργανισμός να μη μετεξελιχθεί σε καμιά νέου τύπου Μ.Κ.Ο. Ας έχουν γνώσιν οι φύλακες. 

Καλή είναι, όπως αποδείχθηκε, η άμυνα στον υπόλοιπο Έβρο, όμως δεν χρειάζονται οι διθύραμβοι από τρίτους με τις νέες εθνικοφροσύνες περί έπους κλπ.  Αρκεί ένα μπράβο προς την ενθάδε ένστολη Ελλάδα, μετά των επικεφαλής. Ναι μεν για τον Ερντογάν είναι ένα μη αναμενόμενο τρόπαιο, όπως λέγαμε πιο πάνω, όμως για εμάς απλά είναι μια επιτυχής πράξη άμυνας. Το λέμε αυτό γιατί έπονται πολλές άλλες. Και όταν το έπος στον πληθυντικό γίνεται έπη ή έπεα, τότε μπορεί να είναι μέχρι και πτερόεντα.

Από εκεί και πέρα χρειάζονται να γίνουν πολλά. Ένα εξ αυτών αφορά στο Αινήσιο του Δέλτα. Ας μην μας διαφεύγει ότι στον ίδιο αυτό τόπο είχε γίνει και η τουρκική εισβολή του αφθώδους πυρετού, προτού αυτός καταστρέψει την τοπική κτηνοτροφία.

Μπορεί το Δέλτα να είναι πασίγνωστο ως ένας από τους πιο σημαντικούς Ευρωπαϊκούς βιότοπους και κέντρο φιλοξενίας για εκατοντάδες σπάνια και απειλούμενα είδη πουλιών. Και μπορεί οι εκεί ψαράδες με τις καλύβες τους να ασκούν διάχυτη Ελληνική κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή ενώ για κάποιους χωρίς επαρκή φαιά ουσία, κατέχουν “βίλες”, όμως εκείνο που χρειάζεται είναι η άσκηση εθνικής κυριαρχίας στην όχθη του Ανατολικού βραχίονα του ποταμού Έβρου. Η οποία, όπως και ολόκληρο το Δέλτα του Έβρου, με βάση την από 3 Νοεμβρίου 1926 υπογραφή των πρωτοκόλλων και των συμπερασμάτων της τότε Διεθνούς Επιτροπής, ανήκει στην Ελλάδα.

Μια περιοχή για μεγάλα χρονικά διαστήματα του έτους πλημμυρισμένη και με προσδιορισμό αρκετά δυσχερή, είναι επόμενο να χρειάζεται σημαδούρες. Για μια από αυτές λοιπόν, επαναφέρουμε την από 25ετίας πρόταση για ανέγερση, επί της συγκεκριμένης όχθης του Έβρου, ενός υπερυψωμένου παρεκκλησίου με υψίκορμο καμπαναριό, στη μνήμη των Θρακών ηρώων Δοϊτσίδη και Χατζόπουλου από το Διδυμότειχο, που έπεσαν στην Κύπρο κατά την εισβολή του Αττίλα, έτσι ώστε να εμπνέεται η ένστολη Ελλάδα κατά την άσκηση των καθηκόντων της, αλλά και να πιάσει τόπο, στην κυριολεξία της, η τιμή της Εκκλησίας προς τη συγκεκριμένη θυσία.

Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΤΕΣΤ ΤΟΥ ΔΕΡΕΙΟΥ     

Η δεύτερη πολιτική αφορά στην προτεραιότητα των τεστ στον οικισμό του Δερείου. Προληπτικά μη τυχόν και γίνει κανένας καινούργιος Εχίνος. Και μάλιστα σε μια περίοδο της σταδιακής άρσης των περιορισμών στις κινήσεις και την κυκλοφορία των πολιτών. Και σε μια Ελλάδα που θα τρέχει και δεν θα φτάνει.

Τα λέμε αυτά γιατί είναι γνωστή η σχέση της γείτονος με την ομόδοξό της αυτή χερσαία νήσο του Έβρου. Και γιατί όλα αυτά τα χρόνια προξενικά άτομα του οικισμού, όταν δεν κατευθύνουν τις σταυροδοσίες στις κάθε επιπέδου και μορφής πολιτικές εκλογές, εξασφαλίζοντας τη γκριζοσύνη των πριμοδοτούμενων, τότε φιλοξενούν πρόσφυγες και μετανάστες, λίγο πριν αυτοί πάρουν το δρόμο προς την υπόλοιπη Θράκη και Ελλάδα, μέσα από ορεινούς διαδρόμους ή ακόμη και μέσω γειτονικών πόλεων του Νομού. Τα ζούμε από πολλών ετών και τα βλέπουμε.

Πολύ ολίγον ενδιαφέρει την Τουρκία αν θα επιμολυνθούν οι ατουρκοποίητοι Πομάκοι του Δερείου, όπως άλλωστε συνέβη με την περίπτωση του Εχίνου, ενώ θα αποτελεί Αλαχ-άρεστο έργο, όπως λέμε θεάρεστο, το να συμβεί κάτι ανάλογο με άλλους Εβρίτες και Θρακιώτες. Το με έναν σμπάρο δυο, αν όχι και τρία τρυγόνια, είναι το καλύτερο δυνατό για το γειτονικό κεμαλοφασισμό.

ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

    

Η τρίτη είναι η επίσπευση της αίτησης προσφυγής προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το  ΕΔΔΑ, προκειμένου να επιβληθεί η άμεση διακοπή κάθε μορφής ροών. Προσφυγικής, Μεταναστευτικής, Κορωνοϊκής. Μάλιστα να συμπληρωθεί όλο αυτό με ρήτρα προστίμου κάθε φορά που ο Υψηλός Διακινητής διατάσσει νέες ροές. Και φυσικά τα ίδια να ισχύσουν στο Αιγαίο.

Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι αυτός ο οποίος καμώνεται τον προστάτη των προσφύγων, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Προαγωγό και τον Υψηλό Διακινητή που ατιμώρητα επί έτη πολλά προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως αυτά ορίζονται από τη Συνθήκη της Γενεύης και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης. Και από πάνω, να καθυβρίζει και την Ελλάδα. Στην πρόσφατη τριλογία με τίτλο ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ {βλ. PDF, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ} τα αναλύουμε όλα αυτά, νομίζουμε διεξοδικά.   

Γι’ αυτό παραμένει σε απόλυτη προτεραιότητα μια, ενώπιον πλέον της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε., πρόταση της Ελλάδας για την κατασκευή hotspots επί του Τουρκικού εδάφους. Από το Παζάρκουλε μέχρι στην Ιωνία. Είναι ο μόνος τρόπος για τη νόμιμη όσο και την ασφαλή μετακίνηση προσφύγων και μεταναστών από την Τουρκία προς την Ευρώπη. Κάτι το οποίο, πέραν της Ύπατης Αρμοστείας, της Europol, και της Frontex, θα εξασφαλίζεται και από τις Ευρωπαϊκές υγειονομικές ομάδες.

Τέλος με αφορμή την έκκληση υψηλόβαθμου τοπικού αυτοδιοικητικού παράγοντα να παράσχουμε συμβουλές για τα του Έβρου, ερχόμαστε με το σημερινό γραπτό να ζητήσουμε την υποστήριξη από τους θεσμικούς Θράκες, αν θελήσουν να σώσουν τις ψυχές τους,  να προωθήσουν έμπρακτα τις ιδέες αυτές. Ιδιαίτερα την εξ αυτών τελευταία, να την κάνουν μέρος της ατζέντας κατά τις συνομιλίες τους τόσο με την κυβερνητική, όσο και με την αντιπολιτευτική Αθήνα. Της οποίας οι εκπρόσωποι, αντί να σκέπτονται για τον Έβρο, οι μεν τον επισκέπτονται, οι δε διασκέπτονται. 

EIKONA 1, Δ΄ Σώμα Στρατού, Αύγουστος 1997, Από το οδοιπορικό στο Δέλτα του Έβρου, Η περιοχή του Αινησίου. Στο βάθος διακρίνεται η ανατολική όχθη του ποταμού και τα περίχωρα της Αίνου.

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000], ο δε δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου {1994-1998}.

Θράκη 06 Μαίου 2020,