Του Πασχάλη Χριστοδούλου*
Εν αρχή ην το περί κρατιδίου λεκτικό ατόπημα. Ακολούθησε ένα δυστόπημα από επικριτές όσο και υποκριτές μπλε, πράσινους και ροζ ανανιστές, ων ουκ έστιν αριθμός.
Αυτό όταν είναι γνωστό ότι όλη σχεδόν η επίσημη πολιτική Ελλάδα βρίθει θιασωτών του Σχεδίου Ανάν και επόμενα των συνιστώντων του κρατιδίων. Στα λόγια, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι μιλούν ορθώς για ψευδοκράτος στην πράξη όμως όχι μόνο για ένα κρατίδιο αλλά για δύο. Τα Ανανικά.
Επειδή ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε τρις, τη βραδιά της εκλογής, λέγοντας «Δεν θα σας προδώσω ποτέ», οφείλει κανείς να προσθέσει ότι υπάρχει και ένα ευτόπημα.
Αυτό αφορά, κατά τη μετάβασή του στην Κύπρο, μεταξύ άλλων στη επίσκεψη και υπόκλιση στον τάφο του Τάσσου στο κοιμητήριο της Λευκωσίας. Εκεί βρίσκεται η ιστορική, πολιτική και δημοκρατική συνέχεια της μνήμης του Ελληνισμού. Από το Ακρωτήρι Χανίων και τη Μακρόνησο στην καθημαγμένη Μεγαλόνησο με το μεγάλο ΟΧΙ του 2004.
Εννοείται θα απομένει η κατάθεση στεφάνου σε ένα μνημείο της Ποντιακής γενοκτονίας όπως και της Αρμενικής στην Αλεξανδρούπολη. Επίσης η ανέγερση ενός νέου μνημείου ανθρωπισμού αυτή τη φορά στα καμένα της Δαδιάς για τα πρόσφατα τραγικά θύματα της πυρκαγιάς και του Τουρκικού φασισμού.
Όσον αφορά τα 12 μίλια, μπορεί ο πρώην πρόεδρος Τσίπρας αποδεχόμενος σιωπηλά στην πράξη τη γνωστή μας πρόταση για τα 12 μίλια στις πέντε Ελληνίδες νήσους σε Κρήτη, Κάσο, Κάρπαθο, Ρόδο και Καστελόριζο, να επιχείρησε έστω και καθυστερημένα να κάνει κάτι, όμως από την άλλη η ανήκεστος εθνική και ιστορική βλάβη από τη συμφωνία των Πρεσπών παραμένει.
Με δεδομένα όλα αυτά δεν χρειάζονται άλλα «πράττω». Να μην χρειαστεί μετάσταση της συμφωνίας των Πρεσπών στο Αιγαίο. Κατά τα άλλα, αν το σχέδιο Ανάν δεν είχε καταψηφιστεί από το υπέροχο εκείνο 76% του Κυπριακού Ελληνισμού, σήμερα μπορεί και να μην υπήρχε Κύπρος. Ίσως μόνο ένας θύλακας τύπου Ναγκόρνο Καραμπάχ. Αυτή την τύχη θα είχε.
*Πρώην δήμαρχος Σουφλίου και πρόεδρος της ΤΕΔΚ Έβρου
Θράκη, Οκτώβριος 2023
