Χρήστος Κηπουρός
Με πείραξε πολύ αυτό που έγινε στο Αεροδρόμιο “Δημόκριτος” της Αλεξανδρούπολης. Όταν ένας ολόκληρος Πρωθυπουργός αντί με δική του πρωτοβουλία να πάει να ζητήσει να συζητήσει με τους συγκεντρωμένους και διαμαρτυρόμενους Αγρότες στο Αεροδρόμιο, προτίμησε να ακολουθήσει μια προαποφασισμένη κρυφή διαφυγή, από την έξοδο έκτακτης ανάγκης, διαμέσου χωματόδρομου έως τον Απαλό, και εκείθεν για Κομοτηνή.
Ακόμη και να τον εμπόδιζαν, όπως όντως είχαν διαμηνύσει, αν τους πλησίαζε, δεν θα έχανε. Ίσα ίσα θα κέρδιζε. Και επιτέλους δεν θα πάθαινε και κάτι, αν καθόταν και συνομιλούσε μαζί τους. Έστω για μισή ώρα. Αυτό είναι Πολιτική. Αυτό όμως που έκανε δεν είναι. Αν είναι κάτι είναι Αντιπολιτική. Και γιαυτό Αντιδημοκρατική. Τόσο Πολιτικά, όσο και Ηθικά.
Θα είχε δίκαιο να φοβάται τραμπουκισμούς, αν στον Έβρο ευδοκιμούσαν Φραπέδες, Χασάπηδες κλπ.
Αν λοιπόν ήμουν στη θέση του, και είχα υποπέσει στο ολίσθημα μιας προαποφασισμένης κρυφής διαφυγής, όχι μόνο θα ζητούσα ταπεινή συγνώμη, αλλά και μετά από την Κομοτηνή θα επέστρεφα στο Αεροδρόμιο Αλεξανδρούπολης, ζητώντας ο ίδιος ραντεβού από την ψυχορραγούσα Αγροτιά του Νομού. Η οποία παρά τα όσα έχει υποστεί και υφίσταται, διατηρεί αξιοπρεπή στάση. Περιμένοντας ίσως το φιλί της ζωής.
Η δήλωσή μου αυτή δεν είναι κάποιος υπέρ αδυνάτων λόγος. Είναι που καμαρώνω για τους ύστατους αγώνες των, χωρίς αύριο, Αγροτών Συμπατριωτών του Νομού.
Αισθανόμουν την υποχρέωση να πω αυτά τα λόγια. Και ευχαριστώ τον κύριο Μητσοτάκη που με έδωσε την ευκαιρία να το κάνω, για να θυμηθώ και το Λυσία. Είπαμε ότι ο Έβρος είναι Στενόμακρος, όμως δεν είναι και Στενόμυαλος.
Δεν ευχαριστώ τους τοπικούς θεσμικούς. Όπως και τους εν Αθήναις, που συνεχίζουν να αγνοούν τι είναι Πολιτική. Τόσο τους σιγώντες, όσο και τους φωνασκούντες. Γιατί αν γνώριζαν από Πολιτική με νότες, θα πρότειναν αυτά που λέω. Έστω περίπου σαν κι αυτά.
Να είμαστε σεμνοί αλλά να λέμε και την αλήθεια.
Δεν θα επεκταθώ στα περί Επταετίας ιστορικά προηγούμενα, όπως και στον αφθώδη πυρετό κατά τη δική μου Επταετή παρουσία στη Βουλή και στο πως και στο τι έκανα τότε, όντας Κυβερνητικός, όπως έλεγαν, Βουλευτής. Ούτε αγνοών από Πολιτική ήμουν, ούτε αγνοούμενος, όπως οι σημερινοί.
Όμως και η Κυβέρνηση Μητσοτάκη διάγει το Έβδομο έτος.
Το μόνο που θα πω είναι ότι τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια δεν πηγαίνω να ψηφίσω. Παρόλα όμως αυτά, σκέφτομαι σοβαρά να κάνω την ιδιωτεία και να πάω στην κάλπη στις επόμενες εκλογές.
Ιδίως αν ο κύριος Μητσοτάκης δεν ζητήσει συγνώμη από το Νομό ολόκληρο, και δεν επιστρέψει στο τόπο του εγκλήματος, στο Αεροδρόμιο “Δημόκριτος”, ώστε να πραγματοποιηθεί η συνάντηση που εξ αιτίας του, δεν πραγματοποιήθηκε. Υπάρχει ακόμη καιρός. Ως και εγώ θα κατέβω, από το Διδυμότειχο.
Κάτι που στην περίπτωση αυτή, η ματαιωθείσα συνάντηση-συνέλευση στο αεροδρόμιο “Δημόκριτος” της Αλεξανδρούπολης θα γίνει η Εκκλησία του Δήμου. Όπως η Πόλις και η Αγορά της Αρχαίας Αθήνας.
Ευκαιρία και για τον κύριο Μητσοτάκη να πληροφορηθεί, από τους συμπατριώτες του Δημόκριτου, στο Αεροδρόμιο με τη συγκεκριμένη ονομασία προέλευσης, ότι όπως έλεγε ο ίδιος Φιλόσοφος: “Η Πολιτική είναι σπουδαία τέχνη”. Με εμένα να συμπληρώνω: “Δεν είναι να φεύγει κανείς σαν τον κλέφτη. Πόσο μάλλον, όταν είναι και Πρωθυπουργός”.
