Πασχάλης Χριστοδούλου
Θα έκανα και άλλα πολλά. Με πρώτο το αίτημα προς τη Ρωσία, να ζητήσει συγνώμη για την εισβολή. Μια και η ίδια πρώτη ήρξατο χειρών αδίκων, από τον μαύρο Φεβρουάριο του 2022. Και αμέσως μετά να ζητήσουμε συγνώμη και εμείς.
Το δεύτερο αίτημα προς τη Ρωσία θα είναι η ίδια να κηρύξει οίκοθεν και μονομερώς Εκεχειρία σε όλο το εκ 1100 km, πολεμικό μέτωπο. Όχι μόνο γιατί θα ελαφρύνει τις ευθύνες της, όπως περιγράφει ο Αρχαίος Έλληνας Δημοσθένης, με το: “Everything in the past is judged by the outcome of the last event”, αλλά επιπλέον θα υπάρξει και η Επιστροφή στη Χαρά της Ειρήνης, που μπορεί να βρεθεί, ακόμη και μέσα από την προοπτική μιας Ομοσπονδίας των δύο Χωρών μας.
Απέναντι δε στο επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο, υπήρξε και πριν, επί Σοβιετικής Ένωσης, απαντά η ηθική, όσο και πολιτική μας ενατένιση στη γνωστή “Δεύτερη Ευκαιρία”. Όπως και ότι δεν θα χαθεί σπιθαμή, από τα κατεχόμενα Ουκρανικά κρατικά μας εδάφη. Με ρήτρα την Επιστροφή στην Ειρηνική Συνύπαρξη των Λαών μας, όσο και στην Περιφερειακή Αυτοδιάθεση.
Φυσικά και δεν αρκούν οι υπερθεματισμοί περί της Ειρήνης και του Ανθρωπισμού. Δυο αγαθά πολύτιμα της ανθρώπινης ζωής, κυοφορούμενα σε μήτρα Πολιτική, που περιλαμβάνει Δικαιώματα των Λαών, Ηθική, και Ιδέες. Η ίδια η Πολιτική καλείται να τα φέρει στη ζωή. Η ίδια η Πολιτική οφείλει να είναι Μητέρα Δημοκρατίας, με μια μόνιμη και μεγάλη αγκαλιά, ανοιχτή στους Λαούς. Επόμενα και στους δυο δικούς μας Λαούς.
Βέβαια η οραματική Παιδεία, και τα ταξίδια σε όμορφες φαντασιώσεις, δεν έχουν σχέση με την πεζή, και εν προκειμένω, ζοφερή πραγματικότητα του Μετώπου.
Το ιδιαιτέρως λυπηρό είναι το ότι η αναζήτηση Ηθικού Ηγέτη στην Ευρώπη, δεν αποδίδει καρπούς.
Εμείς παρόλα αυτά θα τους εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας, για όσα καλά έκαναν για μας, επιστρέφοντας όμως στο κλίμα του 2003, της Αγίας Πετρούπολης. Η νέα συζήτηση ως προς την ένταξη στην Ε. Ε., τόσο της Ουκρανίας, όσο και της Ρωσίας, να γίνει αυτή τη φορά σε μια Πόλη των υπό ομοσπονδοποίηση, Κατεχομένων.
Να επιστρέψουν από τον περίπατο οι αρχές και οι αξίες, που αποτέλεσαν τα θεμέλια των Ευρωπαϊκών Δημοκρατιών. Όπως και το Ηθικό και το Πολιτικό μέγεθος της Αξιοπρέπειάς τους, που είχε καταλήξει σε κουστωδία και θιασώτρια του μικρού Ζελένσκι.
Μικρός γιατί με αυτόν μίκραινε καθημερινά η πατρίδα. Και εμείς δεν θέλουμε να μικρύνει η Ουκρανία μας, ούτε σπιθαμή.
Επίσης, με την πρώτη ημέρα μετά από την Εκεχειρία, να ζητήσουμε από την Ε. Ε. τη διαγραφή όλων των πρωτοκόλλων εις βάρος της Ρωσίας. Και δεν επιθυμούμε σεντ τσακιστό, από αυτά τα κονδύλια που τροφοδοτούν τις Ρωσικές αλλά και τις Ουκρανικές καρδιές, μόνο με μίσος. Και “μισομοδοξία”, που είναι νεολογισμός. Λέω αυτή τη λέξη γιατί είμαστε Λαοί όχι μόνο ομόδοξοι αλλά και Ορθόδοξοι. Δεν είμαστε αλλόδοξοι
Επισημαίνοντας ότι οι ευθύνες Ζελένσκι και Ε. Ε., όλη αυτή την τραγική πενταετία, υπάρχουν και είναι και εξ αδιαιρέτου.
Δεν θα είχαν οδηγηθεί τα πράγματα εδώ, αν τα εκατομμύρια των Ρώσων της Ουκρανίας, απολάμβαναν απολύτως ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους Πολίτες της Χώρας, και που ο Ζελένσκι φέρθηκε σαν ένας Αζόφ και μισός.
Ηθικά όσο και Πολιτικά η θέση “Ούτε Ρωσία Ούτε Ουκρανία”, μπορεί να αντιμετωπίστηκε και από εμάς τους ίδιους με μια διστακτικότητα, γιατί ο υπό αποπομπή Πρόεδρος υπήρξε πωλητής Εθνικοφροσύνης, όμως σήμερα υπάρχει ένα ελπιδοφόρο νέο.
Με την επιστροφή στην Ειρήνη και στον Ανθρωπισμό, να διεκδικήσουμε από κοινού την κοινή μας Ευημερία.
Και τελικά τα δύο αυτά "Ούτε", που συγγενεύουν με δυο αρνήσεις και κάνουν μια κατάφαση, η τελευταία θα είναι διπλή. Τόσο ως προς την αντικατάσταση της Ανηθικότητας με Ηθικότητα, όσο και ως προς την προώθηση της εν Ειρήνη, Επανένωσης των δύο Χωρών μας. Και από κοινού με την υπόλοιπη Ευρώπη και την Ε. Ε.
Όλοι θα κοιμόμαστε ήσυχοι, όπως ήσυχος θα κοιμάται ο Στρατηγός Ντε Γκωλ, όταν θα βλέπει ότι το όραμά του για μια Ευρώπη, από τον Ατλαντικό, ως τα Ουράλια, αποτελεί πλέον αδήριτη πραγματικότητα. Ίσως αν ζούσε να πρότεινε η Ε.Ε. να μετονομασθεί σε Μ.Ε.Ε. Σε Μεγάλη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου