“Η πόρτα του Πολυτεχνείου σήμερα βρίσκεται στη μεταπολίτευση: 51χρονο πτώμα σε διάλυμα φορμόλης, για το μάθημα Ανατομικής.”

 Χρήστος Κηπουρός

 

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα αναρωτιέμαι που να βρίσκεται η πόρτα του Πολυτεχνείου.

Μπορεί η γενιά μας να τα έκανε μούσκεμα -εγώ δεν περιλαμβάνομαι- και να έφαγε πόρτα, όμως η συγκεκριμένη πόρτα του Πολυτεχνείου δεν φταίει σε τίποτα.

Το αίτημα για “Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία” είναι το ιστορικό αίτημα που έχει πάρει ήδη τη θέση του τρίπτυχου: “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”. Και που δυστυχώς συνεχίζει να μην έρχεται, έχοντας ήδη αργήσει πάρα πολύ. Παρόλο που είναι μόνο μία, αντί για τα τρία αιτήματα του Πολυτεχνείου. Και που όχι μόνο τα περιέχει, αλλά και πολλά άλλα μαζί, όπως το Περιφερειακό.

Γι αυτό και χρειάζεται να σπάσουν τα δεσμά της λεγόμενης Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας μετά της Μεταπολίτευσης. Που αν συνιστούν κάτι είναι ένα διάλυμα φορμόλης, όπου ως γνωστόν διατηρείται το πτώμα, για το μάθημα Ανατομικής. Επόμενα και το πτώμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας εκεί βρίσκεται.

“Μακάβριοι λογισμοί” θα πει κανείς, όμως το “Μακάριοι Πολίτες”, αν και έχει ένα γράμμα λιγότερο, απέχει πολύ περισσότερο, από τη Δημοκρατική Πολιτεία. Ιδίως αν οι Πολίτες της είναι “Ευφυείς τω πνεύματι”, η απόσταση τότε είναι ίσαμε τον Ουρανό.