“Ο διάδρομος Αλεξανδρούπολης-Οδησσού να επονομαστεί: “Μιχάλης Χαραλαμπίδης”

 

             Χρήστος Κηπουρός*   Πασχάλης Χριστοδούλου

 

               “Ο διάδρομος Αλεξανδρούπολης-Οδησσού

           να επονομαστεί: “Μιχάλης Χαραλαμπίδης”  

                  Μνήμες και Κοινό Ποντίων Ευγενών 

                “Οι Υψηλάντες και ο Χαραλαμπίδης”

 

Η έννοια του επιθέτου “Ευγενής” σύμφωνα με τα λεξικά της Ελληνικής γλώσσας είναι τριπλή. 1. ο Αριστοκρατικός, ήτοι η Ευγενής καταγωγή 2. Ο Ευγενικός στη συμπεριφορά και 3. ο βασισμένος σε υψηλά ιδανικά. Οι δύο Υψηλάντες, ο Αλέξανδρος και ο Δημήτριος υπήρξαν Ευγενείς και ως προς την καταγωγή και στα  υψηλά ιδανικά, από τα οποία εμφορούνταν για την παλιγγενεσία. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, πέρα από τη γνωστή ευγενική του συμπεριφορά, ο διανοητικός, πολιτικός και ηθικός του βίος, υπήρξε ένας διαρκής αγώνας για μια νέα εθνική παλιγγενεσία. Πρόκειται για δύο σαφείς περιπτώσεις που σχετίζονται άμεσα με το “Κοινό Ποντίων Ευγενών”. Όπως όμως με την οφειλόμενη τιμή στη μνήμη τους.       

        

Υποβάλουμε την πρόταση προς όλη την Επίσημη Ελλάδα, για το νέο Οδωνύμιο. Τα τετράδυμα έργα, από τον αυτοκινητόδρομο και τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, έως τη Θρακική Διώρυγα και τον αγωγό LNG, Αλεξανδρούπολης Οδησσού κλπ, ή όποιον αγωγό θα προκύψει στο μέλλον, μπορεί ως διάδρομος πλέον πολλαπλής χρήσης, να πάρει από σήμερα, το όνομα: “Μιχάλης Χαραλαμπίδης”.  Κάτι που αρμόδια να το προωθήσει είναι η ίδια η Ελληνική Πολιτεία.

Αντί δηλαδή ο διάδρομος αυτός πολλαπλής χρήσης να λέγεται “Χερσαία Δαρδανέλια” ή “Δαρδανέλια της Ξηράς” όπως τα είχε πρωτοπεί ο Αμερικανός Διπλωμάτης Μορκεντάου, να δώσουν το όνομά τους σε ένα γνώριμο πρόσωπο, μετά των πλείστων όσων προσφερθεισών θέσεων και προτάσεων, τόσο στη γεωπολιτική, όσο και στη γεωοικονομία. Από την οδική και ηλεκτροσιδηροδρομική Εγνατία, έως τη γαστρονομική της εκδοχή, από την Ηγουμενίτσα ως την Αλεξανδρούπολη και εκείθεν ως το Burgas. Και έως την Οδησσό. Γραπτά ντοκουμέντα, δεκάδες.

Μπορεί να μην εξειδικεύτηκε στα του Ενεργειακού χωροταξικού και φυσικού αερίου, όμως αν στη διανοητική και πολιτική προσφορά του, προστεθεί η υπό την εποπτεία του, συνεισφορά μας, στη γεωοικονομική Δημοκρατία, όσο και στην Πολιτική Γεωοικονομία, υπερκαλύπτεται δυο και τρεις φορές το ζήτημα. Φυσικά και διάβαζε τα ενεργειακά γραπτά μας, όμως ποτέ δεν παρεξέκλινε από την Ευγενική του συμπεριφορά. Τίτλους Ευγενείας δεν είχε, όμως η Ευγένεια δεν τον έλειψε ποτέ.

Παράδειγμα, ο συμφωνηθείς μεταξύ της Ελλάδας και των ΗΠΑ αγωγός LNG, Αλεξανδρούπολης Οδησσού κλπ, έχει ως πολιτική αφετηρία, την Άνοιξη του 1996. Ήταν δική του ιδέα που έφερε τους Θράκες από την Αλεξανδρούπολη με το τρένο που το λέγαν Ιάσωνα, αλλά επίσης και Βουλγάρους που ήρθαν στο Ορμένιο, σε μια ανεπανάληπτη συγκέντρωση στην πλατεία του χωριού! Και πάντως αυτός που μπορεί να δώσει ιστορική συνέχεια στα λόγια του εμπνευστή των Χερσαίων Δαρδανελίων, δεν είναι ούτε οι Κυβερνήσεις, ούτε και οι Αντιπολιτεύσεις. Ούτε οι χθεσινές, ούτε και οι σημερινές.

Με την πρόταση για το όνομα, δεν θα επιβεβαιωθεί μόνο το Κοινό Ποντίων Ευγενών.   Όπως δεν θα δικαιωθούν μόνο, οι Ποντιακές καθώς και οι Εθνικές τους μνήμες: Των Αλέξανδρου και Δημητρίου Υψηλάντη με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Επίσης αναγεννιέται το Δικαίωμα στη Μνήμη. Ξαναγίνεται το Σήμα Κατατεθέν του Ποντιακού Ελληνισμού. Η ίδια η Ονομασία Προέλευσής του.

Είναι σίγουρο ότι θα συμφωνούν όλοι οι “τεμέτερον”: “Και οι Υψηλάντες και ο Μιχάλης”. Ο ένας Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος ήταν αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας, ο αδελφός του ο Δημήτριος κατεβαίνει στην Ελλάδα για την παλιγγενεσία. Ο Μιχάλης, που αφιερώθηκε και αγωνίστηκε  για μια νέα παλιγγενεσία, μέρος της οποίας είναι τα χερσαία Δαρδανέλια, θα κάνει κάτι άλλο:

Θα ανεβαίνει το διάδρομο πολλαπλής χρήσης, παρευξείνιο κατά το μεγαλύτερο τμήμα του, από την πόλη του, την Αλεξανδρούπολη, έως την κατατρεγμένη σήμερα Οδησσό. 

Η θλίψη για τη φυγή του, δεν περιορίζεται μόνο στον Ελληνισμό, ούτε μόνο στους Λαούς και την ομώνυμη Διεθνή Ένωση για τα δικαιώματα και την απελευθέρωσή τους. Μέχρι που και οι ΗΠΑ θα θλίβονται. Αν μη τι άλλο, δεν θα έχουν κάτι νέο σοβαρό διανοητικά να μελετήσουν.

Η πολιτική μας πάντως πρόταση, να δοθεί στην οδική αυτή τετραδυμία, Αλεξανδρούπολης Οδησσού κλπ, το όνομά του, αποτελεί μια οφειλόμενη τιμή στη μνήμη του. Και καταρχήν από εμάς τους ίδιους, είναι οφειλόμενη. Τα ευχαριστώ, για το ταξίδι, στις όμορφες φαντασιώσεις, όσο και στις επεξεργασμένες εθνικά και πολιτικά, όσο και δικαιωμένες ιστορικά θέσεις μαζί με τους αγώνες μας. 

Μπορεί τα καλά μας χρόνια να έφυγαν, όμως το προικώο παραμένει αφάγωτο. Έστω και αν μερικοί έχοντας αδυναμία στο νέο, ψελλίζουν ιδέες του, εξ αντιγραφής. Ας μην προχωρήσουμε περισσότερο, ώστε να πούμε και κάτι άλλο.

Συνηθίζεται, όταν φεύγει από τη ζωή ένας πρώην Υπουργός, να δίνεται το όνομά του, σε έναν δρόμο ή και σε κάποια πλατεία. Δεν διαφωνούμε. Καλό και τιμητικό είναι. Όμως η περίπτωση του Μιχάλη είναι άλλης κλίμακας και άλλων διαστάσεων. Ούτε για οδωνύμιο είναι, ούτε καν για όνομα Νοσοκομείου.

Για όλους αυτούς τους λόγους κάνουμε την πρόταση. Διεκδικώντας παράλληλα τη διανοητική, πολιτική και ηθική του κληρονομιά. Και θα συνεχίσουμε. Αυτά ακριβώς τα λόγια τονίσαμε και στον επικήδειο του. Και σεμνυνόμαστε για τα έως τώρα δείγματα γραφής μας.

______________

* Βλέπετε την ίδια Πρόταση εκτενέστερα με τον τίτλο: “Προς τους Ποντίους και τους Θρακιώτες, ανοιχτή Επιστολή”, από το Χρήστο Κηπουρό, σε αρχείο PDF,