Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Ούτε καν ΕΔΗΚ μπορεί να γίνει αυτό το ΠΑΣΟΚ


«Αν η Εθνική Συνδιάσκεψη έμοιαζε με κάτι ήταν μια ακόμη κωδωνοκρουσία. Όχι βέβαια γιατί οι δεκάδες εκ των ομιλητών με όσα είπαν έκρουσαν κάποιους κώδωνες κινδύνων αλλά γιατί οι ίδιοι μοιάζουν με κουδούνια. Τα οποία ως γνωστό είναι στο εσωτερικό τους κενά ώστε με τις γλωσσίτσες τους να μπορούν να παραγάγουν δυνατούς ήχους, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Όπως κενοί ήταν οι εκφωνηθέντες στη Συνδιάσκεψη λόγοι μετά των φωνασκιών στις οποίες κατέληγαν, και πρώτα από όλα, οι φλυαρίες των υποψηφίων Προέδρων, με πλέον υποκριτικές, τις ομιλίες των δύο επικρατέστερων».

Χ. Κ. αρχές Νοεμβρίου 2007,

Του πρώην Βουλευτή Έβρου Χρήστου Κηπουρού

Έως τώρα η ιστορία και η ζωή δίδασκαν το «ουαί τοις ητημμένοις». Να όμως που και αυτό η χρόνια μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ το αντιστρέφει αφού από εδώ και πέρα θα ισχύει παράλληλα και το «ουαί τοις νικηταίς», αν δεν κατισχύει κιόλας. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Και γιατί τέτοια θα αποδειχθεί ότι είναι στην ουσία της η δωδεκάτη Νοεμβρίου, η επόμενη ημέρα της εκλογής Προέδρου αφού η νίκη που θα κερδίσει θα είναι η πρώτη αλλά και η τελευταία. Αντί μάλιστα για μια Πύρρειο νίκη που όπως θα έλεγε ο γνωστός Ηπειρώτης βασιλιάς «άλλη μια τέτοια νίκη και χαθήκαμε», στην περίπτωση του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ μπορούσε να καθιερωθεί να λέγεται: «μία νίκη, καμία νίκη», κατά το «εις μάρτυς, ουδείς μάρτυς». Όπως δηλαδή υπάρχουν οι μόνιμοι Αξιωματικοί στις ένοπλες δυνάμεις να μπορεί και ένας χώρος να κάνει καριέρα επί αρκετές δεκαετίες ως μόνιμη Αξιωματική Αντιπολίτευση στις πολιτικές δυνάμεις, προτού γίνει Κυβέρνηση. Αν ποτέ γίνει.


Το πιο άσχημο όμως της υπόθεσης είναι άλλο. Όχι μόνο Ένωση Κέντρου αλλά ούτε καν ΕΔΗΚ μπορεί να γίνει αυτό το ΠΑΣΟΚ. Ναι μεν αριθμητικά μπορεί να συμβεί, όχι όμως ηθικά και ψυχικά. Και όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί δεν γίνεται σύγκριση μεταξύ του Μητσοτάκη κι ενός συλλογικού Μητσοτάκη, όπως από πολλών ετών το κατάντησαν. Αλλιώς θα έπρεπε να υπάρχει μεταξύ των υποψηφίων για την Προεδρία έστω κάποιος νέος Ζίγδης. Από τα Εθνικά, το Κυπριακό και το Σκοπιανό έως το Αναπτυξιακό και το οξύ Περιφερειακό ζήτημα της χώρας. Ποιος όμως είναι αυτός; Μήπως o εκ Ρόδου συμπατριώτης του; Ή μήπως κανείς εκ των δύο άλλων; Και με την ευκαιρία ήθελα να γενικεύσω το ερώτημα: Ναι μεν πράσινο Μητσοτάκη, δηλαδή Σημίτη και κλώνους από Σημίτη έχουν πολλούς, να φάνε και οι κότες, και αυτό, ανεξάρτητα από την ύστερη απόρριψη του πρώην πρωθυπουργού εκ πάντων των κλώνων του, όμως κανένα Ζίγδη έχουν; Έχουν κάποιον δηλαδή ή κάποια εκ των αξιωματούχων αμφότερων των Γενικών Επιτελείων ή των λεγομένων πόλων, που να έχουν σώσει την ψυχή τους; Και πώς να έχουν όταν την ενοικιάζουν πότε εδώ και πότε εκεί; Μάλιστα να διατείνονται ότι δεν δέχονται και αφέντες στο κεφάλι, όταν η εντός όσο και η εκτός των τειχών στάση τους, διαβεβαιώνει για το αδιαχώρητο;


Ας το θέσω όμως και αλλιώς. Αν η Πολιτική συνιστά όντως σπουδαία τέχνη, τότε ποιος άραγε από τους τρεις διεκδικητές της Προεδρίας του ΠΑΣΟΚ είναι φτασμένος καλλιτέχνης; Έστω ας μην ήταν και πολύ σπουδαίος αλλά να μπορούσε να αναδειχθεί ακόμη και σε έναν απλό αρτίστα. Να μπορεί στοιχειωδώς να ξεχωρίσει τη ζωγραφιά από τη μουτζούρα. Γιατί μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει το ότι συμφώνησαν όλοι τους να ξαναγίνουν τοπικές οργανώσεις στα χωριά. Μόνο που κανείς δεν σκέφθηκε πως μπορεί να γίνει αυτό σε μια χώρα χωρίς χωριά. Και κυρίως το ότι δεν ευθύνονται μόνο οι νυν κυβερνώντες αλλά και οι πρώην εξ αδιαιρέτου αφού η χαριστική βολή στην χωριοκτονία δεν είναι άλλη από το κοινό τους όραμα «Αθήνα 2004». Αυτήν την χορταριασμένη ταφόπλακα της Ελληνικής Περιφέρειας, που την έχουν απωθήσει για να μην αισθάνονται τύψεις.


Κατά τα άλλα, επειδή επί δεκαετίες πιπιλίζουν όλοι τους τα περί Αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ ενώ στην ουσία δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτε, και επειδή χρειάζεται κανείς να θυμηθεί με την ευκαιρία αυτή τον homo Universalis των Αναγεννησιακών χρόνων, το ερώτημα που τίθεται είναι ποιος από τους τρεις αλλά και από τους παραμένοντες στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, σχετίζεται, έστω εξ αποστάσεως, με μια σημερινή εκδοχή του συγκεκριμένου αυτού τύπου ανθρώπου; Εκτός και αν θεωρούν ότι οι επιδόσεις τους μπορούν διαμέσου της τηλεοπτικής «κουλτούρας» της οποίας συνιστούν χρόνιους φανατικούς θιασώτες και θαμώνες, να συμβάλουν ως προς αυτό.


Όσο για την απάντηση σε όλα τα πιο πάνω ερωτήματα, αυτή βρίσκεται στην ιστορία, όσο βέβαια στο μέλλον. Δηλαδή στην Πολιτική. Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος και δεν πρόκειται να βγει τίποτε από το να πάνε οι Δημοκρατικοί Πολίτες να ψηφίσουν και νομιμοποιήσουν με την παρουσία τους την 11η Νοεμβρίου. Η οποία αν θα θυμίζει κάτι θα θυμίζει τον ασθενή που τον άνοιξαν και τον έκλεισαν. Καταρχήν γιατί η συμμετοχή όχι λίγες φορές γίνεται συνέργεια αν όχι συνενοχή σε βάρος της Δημοκρατίας την οποία υποτίθεται ότι διακονεί. Πόσο μάλλον όταν είναι πλέον ή βέβαιο το ότι όλος αυτός ο κόσμος που θα πάει να ψηφίσει, θα φάει σύντομα νέα κατραπακιά. Είτε δια της κλιμακούμενης συρρίκνωσης είτε δια της διάσπασης.


Οπότε η λύση που απομένει και που είναι μια και μόνη είναι η διάλυση ενός από ετών σαπισμένου οργανισμού -αν μπορεί βέβαια να γίνει και αυτό, λόγω μετάλλαξης- και η ίδρυση ενός μεγάλου Δημοκρατικού Πολιτικού κόμματος, με πρώτο βήμα το ηθικό ασυμβίβαστο των Βουλευτών για τις πέραν των δύο 4ετιών στο Κοινοβούλιο, και την εν συνεχεία θεσμοθέτηση και συμπερίληψή του στο Σύνταγμα. Ο λόγος δηλαδή για είσοδο της χώρας στην 4η Δημοκρατία {1} με τη θεσμική αντιμετώπιση της πολιτικά διαιωνιζόμενης κληρονομικότητας των επικεφαλής όσο και πλείστων από δεκαετιών Βουλευτών, πρώην Πρωθυπουργών κλπ., εκ των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας, όσο και τη θεσμική αντιμετώπιση της γραφειοκρατικής μακροβιότητας των επικεφαλής των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Νομίζω ότι τα οκτώ χρόνια θητείας στην Προεδρία ενός πολιτικού κόμματος, όσο στα έδρανα της Ελληνικής Βουλής ή σε Κυβερνητικά, Υπουργικά ή Πρωθυπουργικά αξιώματα, είναι αρκετά. Όπως από την άλλη είναι λίγα για να στοιχειοθετούν τόσο μεγάλα συνταξιοδοτικά προνόμια.
_______

Σημείωση {1} Χρ. Κηπουρός, Τέταρτη Δημοκρατία, Συμβόλαιο με τις Περιφέρειες, 36η έκδοση. Η εργασία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου της Θράκης στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://alex.eled.duth.gr/kipouros/

Δεν υπάρχουν σχόλια: