Ένα τρίγωνο με τέσσερις πλευρές

Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Πολιτική Γεωοικονομία Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*} xrkipouros@gmail.com pashalsf@gmail.com ΠΛΕΥΡΑ ΠΡΩΤΗ. Η αποδοχή της πρότασής μας από την Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής τον Δεκέμβρη του 1996, με θέμα τις ήπιες εισβολές, όπως τις ονομάσαμε, στον Έβρο, το Ανατολικό Αιγαίο και την Ήπειρο, κατέληξε σε μια μόνο συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο Διδυμότειχο στις 16 Ιουνίου 1998, στην αίθουσα της Λέσχης των Αξιωματικών. Εκεί προτείναμε τη συνώνυμη με την εθνική κυριαρχία, αναπτυξιακή, με τη δημιουργία παρέβριου αγροτοκτηνοτροφικού παραδείσου, επόμενα και ιχθυοτροφικού στο Ανατολικό Αιγαίο. Δεν υπήρξε όμως καμιά συνέχεια. Η πεντηκονταμελής διαρκής κοινοβουλευτική επιτροπή, ήλθε, είδε και απήλθε. Κανείς τους δεν ζήτησε να ακολουθήσει συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής. Τόσο από τους ζώντες πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας και Υπουργούς, όσο από τους ζώντες τε και τεθνεώτες πρώην πρωθυπουργούς είτε συμμετείχαν τότε είτε όχι. Κατά τα άλλα, η Τουρκία συνέχισε τις ήπιες εισβολές, πότε με ζωονόσους και πότε με μετανάστες και πρόσφυγες, όλες αυτές τις δεκαετίες, προωθώντας την αποσταθεροποιητική της πολιτική εις βάρος των συνόρων μας, και με την Ελλάδα αντί να ασκεί αναπτυξιακή κυριαρχία, διεκδικώντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση τις απεριόριστες ποσοστώσεις των ευγενών αγροτικών προϊόντων και επόμενα μια αναπτυξιακή και δημογραφική αναγέννηση του Έβρου, δεν έκανε τίποτε. Η Αθήνα μας έγραψε, όταν δεν έκλεινε, όπως σήμερα, το μάτι στις εξορύξεις ευγενών μετάλλων. ΠΛΕΥΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ. Πρόκειται για την υποθαλάσσια ζεύξη των Κρητικών με τις Λιβυκές ακτές, με αγωγό φυσικού αερίου. Η πρότασή μας αυτή από το Ελληνικό σχέδιο trans gas, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Επενδυτής” στις 18 και 19 Αυγούστου 2001. Μάλιστα αν μας είχαν ακούσει οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές που τότε ξερίζωναν ελαιόδεντρα, η Ελλάδα, πέραν από το γεωοικονομικό προβάδισμα, και την έναρξη κατασκευής του CentralMed, τρία χρόνια πριν την κατασκευή της υποθαλάσσιας ζεύξης των Λιβυκών με τις Σικελικές ακτές, και είκοσι από τον μελετώμενο EastMed, θα είχε κατοχυρώσει δουλεία διόδου που στην πράξη θα ακύρωνε προκαταβολικά από τότε, το πρόσφατο Τουρκολιβυκό μνημόνιο, μετά του επί θύραις νέου τουρκικού εισβολισμού. Από τη Γη της Λιβύης, έως το Ύδωρ της Κρήτης. ΠΛΕΥΡΑ ΤΡΙΤΗ. Η ιδέα μας περί του Εύξεινου αγωγού. Δημοσιεύτηκε στις 31 Αυγούστου 2003, βλ. internet. Βασικό γνώρισμα, η παράκαμψη της Τουρκίας. Τέσσερα χρόνια αργότερα Καραμανλής και Πούτιν ανακοίνωσαν τη συμφωνία για τον αγωγό φυσικού αερίου south stream, όπως τον ονόμασαν, που ήταν ο ίδιος. Χαρήκαμε, όμως όχι για πολύ. Οι ΗΠΑ που ανέχονταν τον Ρωσοτουρκικό αγωγό blue stream, για την Ελλάδα απέρριπταν έναν Ελληνορωσικό. Η συνέχεια τον βρίσκει να παγώνει. Συνέβαλαν σε αυτό όλοι οι επόμενοι «ναι σε όλα» πρωθυπουργοί αλλά και άλλοι. Ας μην επεκταθούμε στα του ενός εξ αυτών, ο οποίος μετά τη λευκή κόλλα, αν όχι την ομοιόχρωμη σημαία στο Βορά, έψαχνε για άλλοθι στις υποθαλάσσιες ζεύξεις στο Νότο. Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια η προαγωγός Τουρκία μετά του παραγωγού Αζερμπαϊτζάν επιδίδονται στην κεντητική. Προωθούν συστηματικά και επιτυγχάνουν το, από τις 28 Νοεμβρίου του 2011, βλ. internet, επίσημο πάγωμα, στο όνομα του γνωστού T.A.P. Τον αγωγό με τα τρία, κατά το δοκούν, διαφορετικά ΑΛΦΑ. 1. TRANS GAS AZERBAIJAN PIPELINE, 2. TRANS ANATOLIAN PIPELINE, 3. TRANS ADRIATIC PIPELINE. Να διαλέγει δηλαδή κανείς και να παίρνει. Ο πρώην πλέον Εύξεινος αγωγός ή έστω και ως ο south stream, μετονομάζεται σε turkstream ή και turkishstream. Ο οποίος αντί για το BURGAS και την Αλεξανδρούπολη, καταλήγει στην Ανατολική Θράκη και που από εκεί πλέον κατευθύνεται προς την Νοτιοανατολική Βουλγαρία, την Ανατολική Ρωμυλία δηλαδή, και εκείθεν στη λοιπή Βαλκανική, και τη λοιπή Ευρώπη, όμως πλην Ελλάδας. Αυτή είναι η ουσία του ελληνικού διακομματικού γεωοικονομικού βατερλό. Η κατάληξη της Ελλάδας σε ενεργειακό υποπόδιο της Τουρκίας. Και ναι μεν χωρίς τις ιδέες και την πολιτική που κατά το Δημόκριτο είναι η πιο σπουδαία τέχνη, ουδέν εστί γενέσθαι, όπως επί δεκαετίες συμβαίνει, όμως υπάρχει η τύχη αγαθή με την πρόσφατη αμυντική απόκρουση στον Έβρο, που ως εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, με την κυβερνητική και γενικότερα την υπαρκτή πολιτική Ελλάδα, να κάνουν όσα δεν μπορούν να μην κάνουν. ΠΛΕΥΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ. Η πιο καραμπινάτη αντιγραφή του Ερντογάν αφορά στην ιδέα μας για τη Θρακική Διώρυγα, γραπτό που δημοσιεύτηκε στις 18 Νοεμβρίου 2007, βλ. internet. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 27 Απριλίου 2011, την ανακοινώνει και ο Ερντογάν. Την αποκαλεί διώρυγα της Κωνσταντινούπολης με σκοπό τόσο την εναλλακτική λύση απέναντι στα βεβαρημένα κυκλοφοριακά στενά του Βοσπόρου, όσο στην κατάργηση επίσης της συνθήκης του Montreux. Όσο όμως και αν συνιστά σήμερα μια φαντασίωση, πιστεύουμε ότι μια αναγεννημένη πολιτικά όσο και αναπτυξιακά Ελλάδα μπορεί να αναδείξει μέσα στην Ευρώπη τη χρησιμότητα της πλωτής αυτής Θρακικής Διώρυγας, Burgas Αλεξανδρούπολης. Δεν μιλάμε για τάφρο, όπως προχώρησαν εκ των υστέρων κάποιοι, αλλά για πλωτή Διώρυγα. Άλλωστε από την αρχαιότητα ο παραπλήσιος Έβρος ποταμός ήταν πλωτός, με τη Θρακική Διώρυγα να αποτελεί δημιουργική επιστροφή στην παράδοσή του. {*} Ο πρώτος, διετέλεσε Βουλευτής Έβρου, {1993 -2000}, ο δεύτερος, υπήρξε δήμαρχος Σουφλίου, {1994-1998},