Πέμπτη 11 Ιουνίου 2020

Πως να είμαστε χρήσιμοι αλλά όχι ηλίθιοι. Η περίπτωση των δώδεκα ναυτικών μιλίων


Του Χρήστου Κηπουρού

Μια από τις ματαιοδοξίες που κατατρύχουν τους Έλληνες θεσμικούς, Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δημάρχους κλπ. είναι η ανεκδιήγητη φράση:  “Εμείς οι πολιτικοί”. Επειδή αυτή η λέξη και η έννοια της πολιτικής είναι πολύ ακριβά πράγματα, ώστε να περιαυτολογεί κανείς, θα ήταν πολύ πιο σεμνό και σωστό να χρησιμοποιείται η έννοια του πολιτικού προσώπου.

Αν η πολιτική είναι η πιο σπουδαία τέχνη, όπως υποστήριζε ο Δημόκριτος, τότε μοιραία η φράση “εμείς οι πολιτικοί” μάλλον παραπέμπει σε σπουδαίους καλλιτέχνες. Πράγμα πολύ ασυνήθιστο, για την υπαρκτή Ελληνική πολιτική τάξη. Και ιδιαίτερα για τους εξ αυτής Βουλευτές. Έναν έστω εκ των οποίων θα αναζητούσε με το φανάρι του μέρα μεσημέρι, αν ζούσε σήμερα ο Διογένης.

Δεν είναι διαφορετικά τα πράγματα όταν γίνεται η χρήση της λέξης “ηγέτης”. Θυμόμαστε από τα χρόνια του Αττίλα, που διάφοροι ημεδαποί απέδιδαν τον τίτλο του ηγέτη στον μακαρίτη, όχι όμως και συγχωρεμένο Ραούφ Ντεκτάς. Όπως βέβαια κατά κόρον κάνουν σήμερα οι πάντες εν Ελλάδι, όταν παρέχουν την προσωνυμία του ηγέτη σε πρόσωπα όπως ο Ρ. Τ. Ερντογάν.

Αν μη τι άλλο η προέλευση της λέξης “ηγέτης”, από το ρήμα ηγούμαι, που σημαίνει δεικνύω τινά την οδό, και που σημαίνει ότι ο ίδιος έχει κάνει τη διαδρομή, τη γνωρίζει καλά, και έχει δικαιωθεί, προκαλεί μεγάλη απορία  για το που, το πότε και το πως συνέβησαν όλα αυτά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ένας απηνής διώκτης ιστορικών λαών δεν δύναται να απολαμβάνει τέτοιας ιδιαίτερης τιμής.

Ας μην ανατρέξουμε στα της ιστορίας και την προέλευση του όρου “χρήσιμοι ηλίθιοι”. Ας μείνουμε στα δικά μας πολιτικά πράγματα. Ναι μεν να είναι κανείς χρήσιμος, όχι όμως και ηλίθιος, είναι η δική μας γνώμη. Εννοείται ότι δεν αρκεί η καλή προαίρεση για την αποφυγή ιστορικών λαθών. Ένα από τα οποία ήταν η στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας της Βουλής των Ελλήνων στην ανάληψη από τη χώρα μας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Θα πει κανείς “περσινά ξινά σταφύλια”, όμως όταν ψάξει τις παρενέργειες, με πιο σημαντική εξ αυτών, την πρόσφατη χρεοκοπία, οφείλει να ψάξει και πιο βαθειά, οπότε θα βρει ότι αν η χώρα είχε μεν χρήσιμους, όχι όμως ηλίθιους, στην πολιτική της τάξη, δεν θα είχαμε παρόμοιες διολισθήσεις.

Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε άλλες περιπτώσεις. Αρκεί να έρθουμε στα θέματα των ημερών.
Συγκεκριμένα στην αντιμετώπιση της εξαγγελθείσας Τουρκικής έρευνας μετά γεωτρήσεων σε απόσταση έως έξη μίλια από τα νησιά του νοτιότερου Αιγαίου και της Κρήτης. 

Αν θέλουν τα υπαρκτά πολιτικά πρόσωπα να είναι όντως χρήσιμα, μπορούν, αντί να εκλογικεύουν τις όποιες κυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές επιλογές, να ανασκάψουν προηγουμένως την ιστορία, και στη συνέχεια να προτείνουν χωρίς φόβο και πάθος, το τι μπορεί να γίνει.

Αν λοιπόν το κάνουν αυτό, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν στην πρόταση  επέκτασης των χωρικών μας υδάτων από τα έξη στα δώδεκα ναυτικά μίλια στις περιοχές του νέου παράνομου ενεργειακού Τουρκικού χωροταξικού, όσο και στο αντίστοιχο επίσης παράνομο Τουρκολιβυκό χωροταξικό.

Όσοι δε θελήσουν, μπορούν να προτάξουν τη χρησιμότητα και το “ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα” της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια στο Νοτιότερο Αιγαίο και στο Καρπάθιο, όσο και στο Νότιο Κρητικό πέλαγος. Και να πάρουν πρωτοβουλίες, ώστε οι κάτωθεν, όπως έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, να πιέσουν τους άνωθεν, για τα περαιτέρω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: